اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر حرمت خود و انعطاف پذیری کنشی نوجوانان طلاق

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت حرمت خود و انعطاف پذیری کنشی نوجوانان پسران طلاق بود. روش: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش 87 نوجوان پسر طلاق بود که به دلیل مشکلات رفتاری، عاطفی و تحصیلی به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهریار تهران ارجاع داده شده بودند. از بین 87دانش آموزی که کمترین میانگین در نمره‌ حرمت خود کوپر اسمیت (1967) و انعطاف پذیری کنشی کانر و دیویدسون (2003) برخوردار بودند 30نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه کاربندی شدند. گروه آزمایش مداخله هفتگی درمان مبتنی بر شفقت گیلبرت (2009) را به شکل گروهی در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در حرمت خود (5/82=p=0/03,f) و انعطاف پذیری کنشی (11/40=p=0/002,f) در مرحله پس‌آزمون و پس از دو ماه پیگیری نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به این‌که میزان حرمت خود و انعطاف پذیری کنشی به‌شکل گسترده‌ای بر کیفیت روابط میان فردی، تحصیلات و سازگاری نوجوانان طلاق اثرگذار است، مداخله درمان مبتنی بر شفقت با اصلاح و افزایش تعامل‌ها بین فردی باعث افزایش حرمت خود و انعطاف پذیری کنشی نوجوانان می‌شود. ازاین‌رو توصیه می‌شود درمانگران از این روش درمانی در جهت بهبود سازگاری، روابط بین فردی و ارتقاء سطح کیفی تحصیلی نوجوانان طلاق استفاده کنند.

Effectiveness of compassion-focused therapy in enhancing self-esteem and functional flexibility of children of divorce

Aim: The present study aimed to determine the effect of compassionfocused therapy on selfesteem and functional flexibility of children of divorce. Method: This quasiexperimental study was conducted with a pretestposttest design with a twomonth followup. This study’s statistical population was 87 adolescent children of divorce from Shariyar Province who were referred to the educational counseling center of Karaj due to behavioral, emotional, and educational problems. Thirty students were selected based on their low scores in Cooper Smith’s selfesteem (1967), the functional flexibility of Connor and Davidson (2003), Walker, and Thompson’s intimacy scale (1983). Then, 20 people were randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received weekly treatment of Gilbert’s compassionfocused group therapy (2009) in eight 90 minutes’ sessions. Data were analyzed using variance repeated measures. Results: Findings indicated a significant difference between the two groups’ performance in selfesteem (F=5.82, P=.03) and functional flexibility (F=11.40, P=.002) in the posttest and one month follow up. Conclusion: Since selfesteem and functional flexibility level has a high effect on interpersonal relationships, education, and adjustment of children of divorce, compassionfocused therapy, which can improve and increase interactions interpersonal, can increase selfesteem and functional flexibility of adolescents. Therefore, we suggest therapists use this approach to improve adjustment, interpersonal relationships, and adolescent educational quality.