ﺍﺛﺮﺑﺨﺸﯽ زوج درمانی ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ روابط ﺍﺑﮋه و زوج درمانی راه‌حل محور ﺑﺮ ﺍﺑﺮﺍزﮔﺮی هیجانی همسران دارای تعارض زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر روابط ابژه و مقایسه آن با زوج درمانی راه‌حل محور بر ابرازگری هیجانی همسران دارای تعارض زناشویی بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری دو ماهه بود؛ و جامعه آماری پژوهش حاضر 192 زوج مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره حکمت و سعادت در شش ماهه اول  سال 1398 بود که پس از غربالگری با پرسشنامه ابرازگری هیجانی کینگ و آمونز (1990)، 60 زوجی که از نقطه برش 40 نمره کمتری گرفته بودند به شیوه در دسترس انتخاب و در گروه‌های آزمایشی زوج درمانی روابط ابژه (10 زوج)، گروه آزمایشی زوج درمانی راه‌حل محور (10 زوج) و  گروه گواه (10 زوج) به صورت تصادفی جایگزین شدند. هر دو گروه آزمایش به مدت هشت جلسه 90 دقیقه‌ای تحت مداخله زوج درمانی روابط ابژه دونوان (2013) و زوج درمانی راه‌حل محور مک‌دونالد (2007) قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط اندازه‌های مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از تاثیر مداخله زوج درمانی روابط ابژه بر ابرازگری هیجانی مثبت  (114.76 =f، 0.001 =p)، ابرازگری هیجانی صمیمیت (228.85 =f، 0.001 =p) و ابرازگری هیجانی منفی (34.88 =f، 0.001 =p) و مداخله زوج درمانی راه‌حل محور بر  ابرازگری هیجانی مثبت  (49.96 =f، 0.001 =p)، ابرازگری هیجانی صمیمیت (116.30 =f، 0.001 =p) و ابرازگری هیجانی منفی (16.46 =f، 0.004 =p) و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می‌کند که مداخله زوج درمانی روابط ابژه و زوج درمانی راه‌حل محور برای افزایش ابرازگری هیجانی مثبت و ابرازگری هیجانی صمیمیت و همچنین کاهش ابرازگری هیجانی منفی در همسران دچار تعارض زناشویی روش مناسبی است.

Comparison of the effectiveness of couple therapy based on object relationships and solution-oriented couple therapy on the emotional expression of spouses with marital conflict

Aim: This study was aimed to determine the effectiveness of couple therapy based on object relationships and compare it with solutionoriented couple therapy on the emotional expression of spouses with marital conflict. Method: The present study was quasiexperimental with pretest and posttest with a twomonth control and study groups and a statistical population of 192 couples referring to Hekmat and Saadat Counseling Centers in the first six months of 2019. After screening the subjects with King and Ammons (1990) Emotional Expression Questionnaire, 60 couples who got less than 40 scores from the cutoff point were selected by convenience sampling method and were randomly placed in the Object Relationship Couple Therapy study groups (10 couples), the solutionoriented couple therapy study group (10 couples) and control group (10 couples) . The first study group received eight 90minute sessions of Donovan Object Relationship Couple Therapy Intervention (2013), and the second study group received the MacDonald Solution Axis Couple Therapy intervention for eight 90minute sessions (2007), and the control group did not receive any intervention. The data were analyzed using repeated measures mixed variance analysis. Results: The findings showed the effect of object relationship couple therapy intervention on positive emotional expression (F = 114.76, P = 0.001), emotional intimacy expression (F = 228.85, P = 0.001) and negative emotional expression (F = 34.88, P = 0.001). And it showed the effect of solutionoriented couple therapy intervention on positive emotional expression (F = 49.96, P = 0.001), emotional intimacy expression (F = 116.30, P = 0.001), negative emotional expression (F = 16.46, P = 0.004) and the stability of this effect in the followup stage. Conclusion: The results of this study indicate that object relations couple therapy intervention and solutionoriented couple therapy are appropriate methods to increase positive emotional expression and emotional intimacy expression and reduce negative emotional expression in spouses with marital conflict.