یک رویکرد پیشنهادی برای حل مسایل برنامه‌ریزی خطی تصادفی فازی چند هدفه با احتمال فازی

در اکثر پدیده هایی که با آن روبرو هستیم عدم قطعیت به نوعی وجود دارد. مسئله اساسی که در این زمینه وجود دارد در ابتدا تشخیص نوع عدم قطعیت و سپس حل مدل‌هایی است که با آن نوع از عدم قطعیت مواجه هستند. البته برخی از محیطهای عد‌م‌قطعیت از پایه ریاضی مناسبی برخوردار نیستند و از روشهای حل غیراصولی با تنوع بسیار استفاده می‌کنند. از جمله مهمترین محیطهای عدم‌قطعیت که امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد محیط‌های فازی و تصادفی است اما در مواجه با پدیده‌های امروزی متوجه میشویم که پیچیدگی پدیده‌ها به نوعی است که نیازمند بکارگیری همزمان دو عدم قطعیت تصادفی و فازی است. از این رو لزوم پرداختن به محیطهای ترکیبی تصادفی فازی ایجاد میشود. برنامه‌ریزی تصادفی فازی در ارتباط با مسایلی از بهینه‌سازی است که برخی یا همه پارامترهای آن بصورت متغیرهای تصادفی فازی هستند. در این مقاله یک رویکرد برای حل مسایل برنامه‌ریزی خطی تصادفی فازی چند‌هدفه ارایه می‌شود. در ابتدا مدل تصادفی فازی چندهدفه با استفاده از رویکرد برنامه‌ریزی محدودیت شانس با احتمال فازی و مفهوم آلفا-برش به یک مدل برنامه‌ریزی خطی چندهدفه قطعی معادل تبدیل و سپس با اتخاذ یک رویکرد فازی، مدل حاصل حل می‌شود.