بررسی بنای تاریخی زیگورات از دیدگاه زمین‌شناسی مهندسی

معبد زیگورات چغازنبیل در جنوب غرب ایران، استان خوزستان، 45 کیلومتری جنوب شرقی شهرباستانی شوش در طول جغرافیایی ‘15وo 48  شرقی و عرض جغرافیایی ‘12 وo32  شمالی می باشد.  معبد چغازنبیل که در حال حاضر تاریخ 3300 ساله ایران را از معماری تمدن ایلامی رقم می­زند در قرن 13 بر تاقدس سردارآباد در منطقه زاگرس چین خورده ساخته شده است. این بنا پس از سالیان متمادی دست خوش تغییرات بسیاری شده است و آنچه از بازمانده های این بنا در اختیار است  دو طبقه و نیم از پنج طبقه ی آغازین آن است. نتایج آزمایشات شیمیایی و مکانیک خاک نشان دهنده آن است که ترکیبات بافت بنای زیگورات  به میزان اندک نسبت به سال­های گذشته بر اثر فرسایش تغییر کرده است و میزان کلر، رس و سیلت نمونه ها بر اثر تماس با آب و شسته شدن کاهش و میزان سولفات خاک و ماسه افزایش یافته است و همین امر موجب فرسوده تر شدن بنا نسبت به سال های گذشته می باشد. با توجه به نتایج ارزیابی ها به طور کلی مهمترین عامل تخریبی معبد در حال حاضر به دلیل خشت و گلی بودن  معبد فرسایش ناشی از باران های منطقه می باشد. بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که خصوصیات زمین شناسی مهندسی بنا تا چه میزان در روند تخریب و فرسایش بنا موثر هستند.