ارزیابی تاثیر هیدروژئولوژیک حفاری تونل انتقال آب طالقان بر آبدهی چشمه‌ها

پیش‌ بینی نادرست کاهش آبدهی چشمه‌ها در اثر حفر تونل می‌تواند چالش‌های اجتماعی، فنی، اقتصادی و زیست‌محیطی ایجاد کند. ازاین‌رو، در این تحقیق تاثیر حفاری تونل انتقال آب طالقان - مقطع شرقی - بر چشمه‌های اطراف با روش‌های dhi و tis بررسی شده است. مطالعه‌ای بر روی 23 چشمه اطراف تونل انجام شد. در روش dhi، متغیرهای مختلفی مانند فراوانی شکستگی، نفوذپذیری توده سنگ، ضخامت روباره، شعاع زون پلاستیک، برخورد با گسل‌های اصلی، نوع چشمه و فاصله چشمه از تونل در یک مدل کاملاً جفت شده ادغام شدند. همچنین مدل tis بر اساس چهار پارامتر مهم شامل حجم آب ورودی به سمت تونل، فاصله چشمه و تونل، ارتباط هیدرولیکی و پتانسیل تغذیه آبخوان ادغام شد. نتایج نشان داد که بر اساس روش tis هیچ منبع آبی به‌طور کامل خشک نخواهد شد، درحالی‌که در روش dhi، هفت چشمه در منطقه مورد مطالعه خشک خواهند شد. در کل، نتایج نشان می‌دهد که روش dhi شرایط بحرانی‌تری را نسبت به روش tis در نظر می‌گیرد. درنهایت، با توجه به اهمیت پیش‌بینی تاثیر تونل بر منابع آبی اطراف، استفاده ترکیبی از روش‌های dhi و tis پیش از حفاری تونل‌های انتقال آب پیشنهاد می‌شود.

evaluation of hydrogeological impact of taleghan water conveyance tunnel excavation on the discharge of springs

the inaccurate prediction of spring discharge reduction caused by tunneling can lead to a range of social, technical, economic, and environmental challenges. in this study, the impact of excavating the eastern section of the taleghan water conveyance tunnel on the surrounding springs has been evaluated using the dhi (drawdown hazard index) and tis (tunneling impacts on springs) methods. an analysis was carried out on 23 springs surrounding the tunnel. in the dhi method, various factors such as fracture frequency, rock mass permeability, overburden, plastic zone radius, major fault intersections, spring type, and distance from the tunnel were integrated into a fully coupled model. additionally, the tis model was developed by integrating four key parameters: the volume of water inflow toward the tunnel, the distance between the spring and the tunnel, hydraulic connectivity, and the aquifer’s recharge potential. the results indicated that, according to the tis method, none of the water sources will completely dry up. however, the dhi method predicts that this condition will occur for seven springs within the study area. overall, the findings demonstrate that the dhi method accounts for more critical conditions compared to the tis method. as a result, it is recommended to use a combination of both dhi and tis methods to assess the potential future impacts on groundwater resources caused by the excavation of water transfer tunnels.