بررسی تاثیرجنس آبخوان و افت تراز آب زیرزمینی در میزان فرونشست با استفاده از تکنیک تداخل سنجی راداری و داده های صحرایی (مطالعه موردی:حوزه آبخوان تهران-کرج-شهریار)

در دهه اخیر، پدیده فرونشست در بخش وسیعی از دشت‌های ایران به علت خشکسالی اقلیمی و متعاقب آن برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی اتفاق افتاده است. این امر سبب بروز خسارت‌های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی فراوانی شده است. این تحقیق به بررسی تاثیر ضخامت لایه‌های ریزدانه و افت تراز آب‌زیرزمینی بر روی فرونشست آبخوان تهران کرج شهریار می‌پردازد. در گام اول نقشه های ضخامت لایه های ریزدانه، تغییرات تراز آب‌زیرزمینی، تراز سنگ بستر ، نفوذپذیری و ضرایب هیدرودینامیکی(ضریب ذخیره و قابلیت انتقال) در محیط gis آماده شد. سپس نقشه میزان و محدوده مکانی فرونشست با استفاده از روش تداخل سنجی تفاضلی و تصاویر ماهواره ای envisat asar در بازه زمانی 2004 تا 2009 تهیه شد. یافته های این تحقیق حداکثر میزان فرونشست با حدود 17 سانتی متر در قسمت مرکزی آبخوان و کاهش تراز آب زیرزمینی به طور متوسط 0/42 متر در هر سال را نشان می دهد. مقایسه نقشه فرونشست با نقشه تغییرات آب زیرزمینی نشان می دهد که میزان فرونشست در نواحی شمال دشت که دارای بیشترین کاهش سطح آب می باشد کم می باشد در مقابل حداکثر نشست در نواحی مرکزی که کاهش 5 تا 10 متری سطح آب زیرزمینی را نشان می دهد رخ داده است. برای تفسیر این نتایج از نقشه های ضخامت لایه ریزدانه ، نفوذپذیری، ضرایب هیدرودینامیکی و تراز سنگ بستر استفاده شد.دلایل زیاد بودن نشست در مرکز دشت به علت ضخامت زیاد لایه های ریزدانه است که باعث وقوع نشست در اثر تحکیم این لایه ها شده است.

Investigating the effect of aquifer type and groundwater level drop on subsidence rate using radar interference technique and field data (Case study: Tehran-Karaj-Shahriar aquifer area)

In the last decade, the phenomenon of subsidence has occurred in a large part of the plains of Iran due to excessive harvesting of groundwater and climatic drought. This has caused a great deal of environmental, economic and social damage. In this study, the effect of finegrained layer thickness and groundwater level drop on the TehranKarajShahriar aquifer is investigated. In the first step, finelayer thickness maps, groundwater level changes, bedrock level, permeability and hydrodynamic coefficients (storage coefficient and transferability) were prepared in GIS. Subsequently, the extent and location of the subsidence map was prepared using differential interferometry and ENVISAT ASAR satellite imagery from 2004 to 2009. The results of this study show a maximum subsidence rate of about 17 cm in the central part of the aquifer and an average groundwater level reduction of 0.42 m / year. Comparison of the subsidence map with the groundwater change map shows that the amount of subsidence in the northwestern aquifer with the greatest decrease in water level (27 m) is low (less than 0.5 cm / year) in contrast to the maximum subsidence (17 Cm/ year) occurred in central areas showing a 5 to 10 m drop in groundwater level. To interpret these results, finegrained layer thickness maps, permeability, hydrodynamic coefficients and bed scales were used. The results confirm that the areas with maximum subsidence are in accordance with the thickness map of the finegrained layers.