رویکردهای نوظهور بانک ژن زیستی جهت حفاظت از گونه های تاسماهیان دریای خزر

تنوع زیستی گونه ها و جمعیت های ماهیان دنیا و ایران به جهت آلودگی آب ها، از بین رفتن زیستگاه ها، صید بی رویه و تغییرات اقلیم رو به کاهش است و این وضعیت برای ماهیان خاویاری دریای خزر به جهت تقاضای بالا برای مصرف گوشت و خاویار آنها بیشتر صدق می کند و لزوم عکس العمل سریع در این زمینه وجود دارد. بانک ژن زنده گونه های در معرض خطر انقراض به دو صورت نگهداری در زیست بوم گونه مورد نظر(in situ conservation ) و نگهداری در محلی غیر از زیست بوم گونه( ex situ conservation) می باشد. از دیگر راهکارهای حفظ تنوع زیستی گونه ها، نگهداری گامت(سلول های جنسی)گونه های با ارزش می باشد که در این میان نگهداری اسپرم ماهیان خاویاری به صورت منجمد بیشتر مرسوم می باشد. نگهداری مواد وراثتی به صورت بافت، اسپرم، تخمک، جنین و رده های سلولی مختلف در حالت انجماد می تواند برای حفظ تنوع زیستی و بازسازی ذخایر تاسماهیان دریای خزر انجام شود. یکی از با ارزش ترین بانک های زیستی، نگهداری سلول های بنیادی جنسی برای تامین اسپرم و تخمک برای تولید نسل جدید گونه در معرض خطر انقراض می باشد. در این حالت بعد از برداشت سلول های بنیادی جنسی از زمان لارو می توان هر زمان نیاز به احیا نسل گونه ماهی منقرض شده باشد با کشت سلول های بنیادی جنسی به گامت جنس نر و ماده رسید.