بررسی رژیم غذایی ماهی کپور نقره ای (hypophthalmichthys molitrix) در دریاچه چیتگر

ماهی کپور نقره ای یکی از مشهورترین ماهی های فیلترکننده پلانکتون در آب های شیرین جهان بوده و بیش از 50 سال است که با هدف پرورش در استخرهای ماهیان گرمابی وارد ایران شده است. این ماهی از سال 1392 برای کنترل جلبک وارد دریاچه چیتگر تهران گردید. این مطالعه با هدف تعیین طیف غذایی و غالبیت طعمه ها در دریاچه چیتگر در فصول مختلف  1397 صورت گرفت. نتایج بررسی روی 42 نمونه این ماهی با طول کل 128 تا 465 و میانگین 1/125±9/321 میلی متر نشان داد که شاخص تهی بودن روده  صفر درصد، میانگین طول نسبی روده 55/1±84/5 و میانگین شدت تغذیه 4/265±1/617 می باشد که به ترتیب نشانگر پرخوری، گیاه خواری و شدت تغذیه خوب آن می باشد. کپور نقره ای در این دریاچه مصنوعی از 29 جنس فیتوپلانکتونی و 9 جنس زئوپلانکتونی مصرف نمود. در بین فیتوپلانکتون ها، شاخه های bacillariophyta ، chlorophyta و cyanophyta به ترتیب با 10 ، 8 و 6 جنس و در بین زئوپلانکتون ها، شاخه rotatoria با 5 جنس بیش ترین تنوع را داشتند. جنس های synedra، navicula، staurastrum و cyclotella به ترتیب با 1/28، 4/24، 9/12 و 3/11 درصد جمعیت فیتوپلانکتون و جنس bosmina با حدود 0/79 درصد تعداد زئوپلانکتون ها، غالب بودند. تغییرات فصلی در غالبیت طعمه ها مشاهده شد اما در شدت تغذیه مشاهده نگردید. جهت بهبود کیفیت آب دریاچه چیتگر، رهاسازی سالانه تعداد کافی بچه ماهی 50 تا 100 گرمی آن پیشنهاد می گردد.