بررسی غلظت سرب و کادمیوم در ماهی کپور معمولی(cyprinus carpio) تالاب بین‌المللی چغاخور

آلودگی آب ها به فلزات سنگین یکی از نگرانی های اصلی انسان است و مطالعات در این خصوص به دلایل اکولوژیکی، تغذیه ای و محیط زیستی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این پژوهش تعیین غلظت سرب و کادمیوم در آبشش و عضله ماهی کپور معمولی در تالاب بین المللی چغاخور و مقایسه آن با استاندارد سازمان بهداشت جهانی است. به این منظور 19 عدد کپور معمولی (cyprinus carpio) در سال 1396 از بخش مرکزی تالاب بین المللی چغاخور و توسط قایق ماهیگیری جمع آوری و بعد از اندازه گیری وزن و طول و تعیین سن و جنس، میزان فلزات سنگین سرب و کادمیوم در آبشش و بافت هر نمونه به طور جداگانه با استفاده از دستگاه اسپکترومتری جذب اتمی کوره اندازه گیری شد. 1/57 درصد از نمونه تحقیق ماده و 9/42 درصد نر می باشد. 22/42 درصد از نمونه تحقیق در رده سنی زیر 12 ماه، 20 درصد در رده 12 تا 13 ماه، 67/6 درصد در رده 13 تا 14 ماه و 11/11 درصد در رده سنی 14 تا 15 ماه، 44/4 درصد در رده 15 تا 16 ماه و 56/15 درصد در رده 16 ماه و بالاتر قرار دارند. بر اساس آزمون همبستگی اسپیرمن، پارامترهای ریخت شناسی با غلظت سرب و کادمیوم در عضله و آبشش دارای ارتباط معنی دار نیستند. نتایج نشان داد میانگین سرب و کادمیوم در آبشش ماهی به ترتیب 9/13 و 9/1 میلی گرم بر کیلوگرم و بیشتر از میزان استاندارد سازمان بهداشت جهانی بود و میانگین سرب و کادمیوم در عضله به ترتیب 07/0 و 01/0 میلی گرم بر کیلوگرم بود که کمتر از میزان استاندارد سازمان بهداشت جهانی برای بافت خوراکی است. آبشش جزء اولین بافت هایی هست که در معرض آلاینده های موجود در آب قرار می گیرد. به نظر می رسد که غلظت کم فلزات در عضله نسبت به بافت آبشش به دلیل فعالیت های کم متابولیکی این اندام باشد و تجمع مقادیر بیشتر سرب و کادمیوم در آبشش نمونه ها نشان دهنده حضور غلظت قابل ملاحظه این فلزات در تالاب است که وجود زمین های کشاورزی گسترده در اطراف تالاب و استفاده از کودهای کشاورزی حاوی فلزات سنگین بخصوص سرب و کادمیوم می تواند از دلایل اصلی آن باشد.