آسیب شناسی اثرات نانوذره مس اضافه شده به آب بر بافت روده تاسماهی سیبری (acipenser baerii) جوان

ویژگی های مهم نانوذرات از جمله اندازه کوچک، سطح وسیع تر و پوشش سطحی ویژه آن ها، فعالیت آن ها را به هنگام ورود به بدن افزایش داده و سبب مسمومیت طولانی مدت می شود. هدف از این مطالعه، بررسی آسیب بافتی احتمالی ناشی از قرار گرفتن در معرض نانوذره مس (cu nps) اضافه شده به آب بود. 240 قطعه بچه تاسماهی سیبری (با میانگین وزنی  1/3 ± 2/29 گرم و میانگین طول 4/1 ± 8/21 سانتیمتر) به صورت تصادفی در 12 تانک فایبرگلاس در چهار تیمار مختلف نانوذره مس با سه تکرار توزیع شدند. تیمارها شامل مقادیر صفر، 50، 100 و 200 میکروگرم در لیتر (با میانگین سایز  nm2 6) بود. این آزمایش 28 روز به طول انجامید و شامل 14 روز مواجهه با نانوذره مس و 14 روز دوره بهبودی بود. در روزهای صفر، 7، 14، 21 و 28 از بافت روده شش ماهی از هر تیمار (دو ماهی از هر تانک) نمونه برداری شد. برای مطالعات آسیب شناسی، بافت شناسی کلاسیک مطابق روش های معمول انجام گرفت. بیشترین آسیب بافتی مشاهده شده در بافت روده، کوتاه شدن و از بین رفتن پرزهای روده، به هم چسبیدن پرزها، واکوئله شدن، نکروز پرزها و ضایعات فیبرینی نکروتیک بود. با افزایش غلظت نانوذره و همچنین با افزایش دوره قرار گرفتن در معرض نانوذره (از روز 7 تا 14)، به شدت علایم افزوده شد. در دوره بهبودی (از روز 21 تا 28) از شدت علایم کاسته شد اما تا انتهای دوره عارضه ها رفع نشدند.