ارزیابی فراوانی میکروپلاستیک‌ها در اندام‌های مختلف ماهی rastreliger kanagurta

میکروپلاستیک ها به عنوان ذرات پلاستیکی با اندازه کمتر از 5 میلی متر،  به عنوان یکی از آلاینده های نوظهور اکوسیستم های آبی محسوب می شوند که اخیراً توجه محققین جهانی را برای بررسی پیامدهای منفی زیست محیطی احتمالی به خود جلب کرده اند. در این پژوهش 18 نمونه ماهی طلال از صیادان بندرهای عباس، میناب و لنگه خریداری شد و فراوانی میکروپلاستیک ها در بافت های مختلف شامل ماهیچه پشتی، کبد، آبشش و دستگاه گوارش مشخص شد. نتایج نشان داد که میانگین طول و اندازه ماهیان مورد بررسی به ترتیب 62/1± 28/23 و 06/31±35/159بود. میانگین فراوانی میکروپلاستیک ها در بافت های ماهیچه، کبد، آبشش و دستگاه گوارش به ترتیب59/0± 33/0، 84/1±28/1، 61/1± 56/1و 70/1±22/1 ذره در فرد شمارش شد. بیشترین و کمترین تعداد میکروپلاستیک ها به ترتیب 8 و صفر ذره در فرد بود. شکل های فیبر، قطعه و فیلم به ترتیب با فراوانی های 95%، 4% و 1% شکل های شناسایی شده میکروپلاستیک ها در نمونه ها بودند. رنگ های مختلف سیاه، قرمز، آبی، سبز و سایر رنگ ها برای میکروپلاستیک ها شناسایی شد که رنگ های سیاه و قرمز به ترتیب با فراوانی 50% و 13% رنگ های غالب میکروپلاستیک ها بودند. تحلیل اندازه میکروپلاسیتک ها نشان داد که بیش از 90% آن ها دارای اندازه کمتر از 200 میکرومتر بودند. ارتباط معنی دار (r=0.49) تنها میان اندازه ماهی و فراوانی میکروپلاستیک ها در دستگاه گوارش ماهی طلال به دست آمد. کنترل کیفیت آزمایشگاهی وجود آلودگی میکروپلاستیکی را نشان داد؛ از این رو داده های بافت های ماهیچه و کبد دارای عدم قطعیت بالا بود و بنابراین تنها داده های آبشش و دستگاه گوارش قابل اعتماد است.