پاسخ های استرس در ماهیان خاویاری؛ عملکرد گونه ای و نقش مراحل مختلف زندگی

ماهیان در طول دوره زندگی تحت تاثیر عوامل استرس زای متعددی قرار می گیرند که این عوامل بصور مختلفی نظیر شیمیایی، فیزیکی، بیولوژیک و مدیریتی بروز می کنند. این عوامل می توانند پاسخ های غیر اختصاصی در ماهی را تحریک نمایند تا آنها را قادر به تطابق با استرس و حفظ هموستازی نمایند. در صورتی که میزان عامل استرس زا فراتر از حد توان ماهی باشد پاسخ ها می توانند منجر به تحت تاثیر قرار دادن سلامت و تعادل جانور گردد. پاسخ های فیزیولوژیک، به مراحل اولیه، که در آن سطوح کورتیکوستروئیدها و کتکول آمین ها تغییر می کنند، پاسخ های ثانویه، که سبب تغییرات هماتولوژیک و بیوشیمیایی خون می شوند و پاسخ های ثالثیه، که سبب تغییر در عملکرد موجود در رشد و کاهش مقاومت به بیماری می شوند تقسیم می گردند. پاسخ های فیزیولوژیک ماهیان خاویاری مشابه ماهیان استخوانی بوده اما در سنین و مراحل مختلف زندگی، این پاسخ دارای تغییراتی است، به گونه ای که مقایسه این دو گروه از ماهیان نشان دهنده حساسیت بالاتر ماهیان استخوانی نسبت به ماهیان خاویاری است. مطالعات مختلف در ماهیان خاویاری نیز پاسخ های متفاوت را در مراحل مختلف زندگی و گونه های مختلف نشان می دهد. مطالعه حاضر با مقایسه پاسخ های ماهیان خاویاری در مراحل گوناگون و تعیین سطوح پایه و پس از استرس پاسخ کورتیزولی به عنوان شاخص اصلی استرس، به بررسی شدت استرس و عوامل استرس زا در این ماهیان پرداخته است.