ابعاد رشد پس از سانحه در بهبودیافتگان بیماری کووید-19

مقدمه و هدف: باشیوع گسترده بیماری کووید-19، روزانه افراد زیادی به نوع شدید این بیماری مبتلا شده و علاوه بر آسیب‌های جسمانی، پیامدهای منفی روانشناختی براین بیماران عارض می‌شود؛ اما درکنار آثار منفی روانشناختی، بیماران تجربیاتی از حالات مثبت و رشد پس از سانحه را پس از بهبودی گزارش نموده اند. رشد پس از سانحه، تجربه تغییرات روان شناختی مثبت است که توسط فرد در اثر مقابله با موقعیت‌های به شدت چالش برانگیز ایجاد می‌شود.هدف از انجام این پژوهش تعیین ابعاد رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به کرونا بوده‌است. روش: این پژوهش به روش کیفی و پدیدارشناسی انجام شده‌است. فرایند گردآوری داده‌ها مشتمل بر 15 مصاحبه نیمه ساختار‌یافته با افراد مبتلا به کووید-19 شدید باشرایط سنی و اجتماعی مختلف از چند شهر ایران، صورت گرفته است. نمونه‌گیری به‌صورت مبتنی برهدف، در سال 1399 آغاز و تا اشباع داده‌ها ادامه یافت. نتیجه و یافته‌ها: تحلیل داده‌ها همزمان با جمع‌آوری داده‌ها و به روش هفت مرحله‌ای کلایزی انجام شد و منجر به استخراج دو مضمون اصلی و هفت مقوله و 14 زیرمقوله شد. اولین مضمون تحت عنوان واکنش به آسیب با مقوله هیجانات اولیه و دومین مضمون ظهور رشد پس از آسیب با مقولات تحول فردی، اجتماعی، روانشناختی و معنوی دسته‌بندی شدند. بحث: مطالعه عمیق تجربیات روانشناختی بیماران مبتلا به کووید-19 نشان می‌دهد افراد ضمن فشارهای ناشی از بیماری و رویارویی با مرگ، در ابتدا دچار هیجانات منفی نظیر ترس و اضطراب، ناامیدی و خشم شده و پس از گذشت زمان و پردازش آنچه رخ داده است، تحولاتی را همچون افزایش معنویت، نوع دوستی و عشق، افزایش اتکاء به خود و پذیرش در ابعاد گوناگون زندگی خود تجربه می‌کنند. آگاهی از این ابعاد تحولی می‌تواند راهکارهای ارزشمندی در دست روانشناسان و پزشکان حین مراقبت از این بیماران قراردهد.