مقایسه مکانیسم‌های دفاعی و میزان اضطراب بیماری کرونا با توجه به متغیرهای دموگرافیک

زمینه: برخورداری از سطوح بالای سلامت روانی از لزومات رویارویی موثر با عوامل تنش زای متعدد در طول زندگی به ویژه در شرایط بحرانی محسوب می‌شود. از نظر سلامت روان، تاثیر اصلی این بیماری بر روان تا به امروز افزایش اضطراب است. در همین راستا در پژوهش حاضر به بررسی مقایسه‌ای انواع مکانیسم‌های دفاعی و میزان اضطراب ناشی از بیماری کرونا با توجه به متغیرهای دموگرافیک (جنسیت، وضعیت تاهل، اشتغال، تحصیلات، سن، استان) در استان‌های جنوب و جنوب غرب کشور پرداخته شده است. روش: در این مطالعه ی توصیفی تحلیلی نمونه ای شامل 429 زن و مرد بزرگسال پرسشنامه های مکانیسم‌های دفاعی اندرو، سینگ و باند (1993) و اضطراب بیماری کرونا (علیپور، 2020) را به صورت اینترنتی و از طریق شبکه های اجتماعی تکمیل نمودند. جهت تحلیل یافته ها از روش‌های آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و روشهای آمار استنباطی آنالیز واریانس یک طرفه، تی مستقل و از طریق نرم افزار -spss استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد میان مردان و زنان شرکت کننده تفاوتی از نظر مکانیسم‌های دفاعی وجود دارد. همچنین بین مکانیسم‌های دفاعی و محل سکونت رابطه وجود دارد. بین استفاده از انواع مکانیسم‌های دفاعی و تحصیلات رابطه وجود داشت. همچنین یافته‌ها بیانگر رابطه بین استفاده از انواع مکانسیم‌های دفاعی و وضعیت تاهل بود. نتیجه گیری: علاوه بر خطرات ناشی از ویروس کوید 19، استراتژی‌های کاهش دهنده برای مقابله با این ویروس، تهدیدات قابل توجهی برای سلامت روانی ایجاد می‌کنند. بنابراین پیامدهای منفی آن در سطوح اجتماعی، اقتصادی و روانشناختی قابل اجتناب نخواهد بود و لازم است اطلاعات مربوط به مکانیسم های موثر روانی در کنترلِ اضطراب آن شناسایی گردد تا در پروتکل‌های درمانی مورد استفاده قرار گیرد.