رابطه ی بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و اضطراب بیماری کرونا با نقش واسطه‌ای حمایت اجتماعی ادارک شده

بروز حالت‌های اضطرابی به عنوان جزئی از آشفتگی روان شناختی همراه با همه گیری کووید-19 طیف گسترده‌ای از مشکلات را برای دانشجویان به همراه داشته است. به نظر می‌رسد برخورداری از راهبردهای انطباقی و دریافت حمایت اجتماعی بتواند در کاهش علایم اضطراب موثر باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی رابطه بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، حمایت اجتماعی ادارک شده و اضطراب کرونا بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بود که از این تعداد 156 نفر (84 دختر و 72 پسر) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه‌های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2003)، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (1988) و مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی پور و همکاران (1398) پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به شیوه متوالی همزمان با بهره گیری از مراحل پیشنهادی بارون و کنی (1986) استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که همبستگی مثبت معنی داری بین راهبردهای ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان و اضطراب بیماری کرونا (01/0< p) و همبستگی منفی معنی داری بین اضطراب بیماری کرونا با راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان (01/0< p) و حمایت اجتماعی ادارک شده با (05/0< p) وجود دارد. نتایج برآمده از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد راهبردهای تنظیم شناختی هیجان به ویژه راهبردهای ناسازگارانه به دو شکل مستقیم و غیرمستقیم، قادر به پیش بینی معنی دار اضطراب کرونا بودند، علاوه براین حمایت اجتماعی ادارک شده در رابطه بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و اضطراب کرونا، نقش واسطه‌ای داشت. براساس یافته‌های این تحقیق پیشنهاد می‌گردد ضمن فراهم سازی شرایط لازم برای دریافت حمایت اجتماعی توسط دانشجویان، پروتکل‌های درمانی به منظور کاهش راهبردهای ناسازگارانه دانشجویان طراحی و اجرا گردد.