ابعاد کیفیت روابط زوجین قبل و بعد از شیوع کووید-19

شیوع کووید-19 تمام جوانب زندگی افرادراتحت تاثیرقرارداده است. روابط زناشویی وخانوادگی نیز ازاین قضیه مستثنی نیست. تنش وفشار، بخش جدایی ناپذیر زندگی زناشویی است و بحران‌هایی مانند همه گیری بر این فشارها می‌افزاید.هدف ازانجام این پژوهش، بررسی تغییرات ایجاد شده درکیفیت ارتباط زوجین بر اثر شیوع این بیماری می‌باشد. بدین منظور پرسشنامه 33 سوالی کیفیت ارتباط زوجین خوشکام (1385) در اختیار 95 نفرازکارمندان دانشگاه شیراز (38 مرد و 57 زن) قرار گرفت تا به ماده‌های آن براساس دو زمان قبل و بعد از شیوع ویروس کرونا پاسخ دهند.داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری t-test وابسته ومستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد از بین خرده مقیاس‌های توجه به خود، توجه به همسر،برنامه ریزی برای حل مشکلات وسبک‌های ارتباطی، تنها بین میانگین بعد توجه به خود در زمان قبل و بعد از شیوع کووید-19 تفاوت معنی داری (01/0 ˂ p) وجودداشت به گونه‌ای که افزایش قابل توجهی در این خرده مقیاس در زمان پس از کرونا به وجود آمده بود،این تفاوت معنی دار در هر دو جنس زن و مرد نیز به چشم می‌خورد. علاوه براین یافته‌های حاصل از t-test مستقل بیانگرآن بودکه درزمان همه گیری کووید- 19 و قرنطینه خانگی،ازنظرابعادمختلف کیفیت روابط زوجین بین مردان وزنان تفاوت معنی داری وجودنداشت. با توجه به افزایش معنی دار توجه به خود می‌توان چنین استنباط کرد که در زمان همه گیری،زوجین تلاش کرده اند تا نسبت به احساسات ومشکلات خود،شناخت بیشتری پیدا کنندوآن راباهمسرانشان درمیان گذارند. بنابراین به نظر می‌رسد تمرکز بیشتر مشاوران وزوج درمانگران در جلسات مشاوره ویاکارگاه های آموزشی به سایرابعادروابط مانند برنامه ریزی برای حل مشکلات و یا بهبود سبک‌های ارتباطی بتواند به غنای روابط زناشویی دراین شرایط کمک شایان توجهی نماید.