بررسی رابطه بین تاب آوری با اضطراب و افسردگی در بیماران با علائم خفیف Covid‐19

زمینه مساله: از زمان بروز نشانه‌های ویروس کرونا (covid-19) از سال 2019 در شهر ووهان چین میزان آن به سرعت در سراسر چین و کشورهای دیگر افزایش یافت. بررسی پژوهش‌ها نشان می‌دهد شیوع این ویروس تاثیرات منفی در برخی از افراد داشته است. از سوی دیگر تاب آوری می‌تواند نقشی تعیین کننده در پاسخگویی افراد دچار فشارهای روانی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تاب آوری با اضطراب و افسردگی در بیماران با علائم خفیف covid-19 است. روش: مطالعه حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران مبتلا به ویروس کرونا مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان الیگودرز در شش ماهه نخست سال 1399 بود. بدین منظور پرسشنامه کانر و دیوید سون و مقیاس اضطراب و افسردگی همیلتون در اختیار 100 نفر از بیماران (50 زن و 50 مرد) قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و روش همبستگی پیرسون و با بهره گیری از نرم افزار spss نسخه 18 استفاده شد.یافته‌ها: میانگین سنی شرکت کنندگان در این پژوهش برابر با 58/21 سال بود. پایین ترین سن 18 سال و بالاترین سن 29 سال بود. یافته‌های پژوهش نشان داد که میانگین اضطراب، افسردگی و تاب آوری در بین شرکت کنندگان پژوهش به ترتیب برابر با 45/11، 03/15 و 29/69 بود. همچنین ارتباط معکوس بین تاب آوری با اضطراب و افسردگی در بیماران وجود داشت(p<0.05).نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش نشان داد که ابتلاء به ویروس covid-19می تواند سبب بروز نشانه‌های افسردگی و اضطراب در بیماران شود. همچنین تاب آوری نقش بسزایی در کاهش میزان افسردگی و اضطراب بیماران دارد. لذا توجه به مسائل مرتبط به بهداشت روانی در کنار خدمات پزشکی ضروری به نظر می‌رسد.