رابطه روانرنجورخویی و برونگرایی با پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا: نقش واسطه‌ای ادراک خطر

زمینه مساله: کرونا (کووید-19) یک بیماری همه گیر با شیوع بالا هست که تمامی کشورهای جهان را تحت تاثیر قرار داده و پیامدهای جسمانی و روانی آن موجب ترس و وحشت عموم مردم گردیده است.هدف اصلی: پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش میانجی ادراک خطر در رابطه ویژگی های شخصیتی روانرنجورخویی و برونگرایی با پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا انجام شد.روش: روش مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام افرادی بود که در سال 99-98 در ایران با مساله ویروس کرونا درگیر بوده اند که از میان آن‌ها 649 نفر به صورت در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه های پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا (محقق ساخته)، خرده مقیاس‌های روانرنجورخویی و برونگرایی از پرسشنامه پنج عامل شخصیت (ipip) و مقیاس ادراک ریسک بنتین استفاده گردید.یافته‌ها: نتایج تحلیل آماری نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی روانرنجورخویی و برونگرایی هم به طور مستقیم و هم با میانجی گری ادراک خطر بر پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا تاثیر می‌گذارند.نتیجه گیری‌ها: بنابراین به نظر می‌رسد پیامدهای شناختی و رفتاری کرونا تحت تاثیر عوامل روانشناختی مختلف قرار دارد که شایسته است در برنامه‌های مدیریت بهداشتی کلان این بیماری همه گیر مورد توجه قرار گیرد.