تعیین سهم مولفه های حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانشجویان در دوران همه گیری ویروس کرونا( مورد مطالعه: دانشجویان دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی دانشگاه شیراز)

همه گیری ویروس کرونا به طور جدی سلامت روان، بهزیستی و سازگاری اجتماعی را در سطح جهانی تحت تاثیر قرار داده است. در این میان دانشجویان نیز مانند دیگر اقشار جامعه از این تاثیرات مستثنی نبوده اند. از اینرو شناسایی این تاثیرات و عوامل تعدیل کننده آنها می‌تواند زمینه را برای پیشگیری و ارایه مداخلات موثر فراهم آورد. در این راستا هدف تحقیق حاضر تعیین سهم مولفه‌های حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانشجویان در زمان همه گیری ویروس کرونا می‌باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی دانشگاه شیراز می‌باشد. با استفاده از فرمول کوکران 217 نفر از میان جامعه آماری به عنوان حجم نمونه جهت بررسی تعیین شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (1988) و سازگاری اجتماعی سهرابی و سامانی (1390) جمع آوری گردید. به منظور ارزیابی یافته‌های پژوهش، داده‌های حاصل با استفاده از آمارهای توصیفی، آمارهای استنباطی، تحلیل رگرسیون چند متغیره به کمک نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بیشترین همبستگی معنادار بین حمایت اجتماعی ادراک شده در بعد خانواده با سازگاری اجتماعی بوده است (r=0.39). پس از آن نیز به ترتیب بعد حمایت اجتماعی ادراک شده از دوستان (r=0.19) و بعد حمایت اجتماعی ادراک شده از دیگران مهم r=0.11)) با سازگاری اجتماعی دارای همبستگی معنادار و مستقیم بوده اند. همچنین حمایت اجتماعی ادراک شده از خانواده بیشترین سهم و حمایت اجتماعی ادراک شده از دیگران مهم کمترین سهم را در پیش بینی سازگاری اجتماعی نشان دادند. بر اساس یافته‌های این پژوهش لازم است به خانواده‌ها آموزش لازم در خصوص حمایت از دانشجویان ارایه گردد و همچنین گروه‌های آنلاین همیار دانشجویی ایجاد و تقویت گردند.