بررسی سطح اضطراب، ناامیدی و سبک های مقابله ای در زمان پاندمی کووید-19 : یک مطالعه مبتنی بر جمعیت در غرب ایران

زمینه: شیوع یک بیماری پیش بینی ناپذیر که درمان برای آن وجود ندارد می تواند مخاطرات روانشناختی برای فرد به همراه داشته باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح اضطراب، ناامیدی و میزان استفاده از سبک های مقابله ای در زمان پاندمی کووید-19 در غرب ایران انجام شد. روش: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه پژوهش شامل جمعیت عمومی مردم غرب ایران بود. تعداد 517 نفر از افرادی که به شبکه های اجتماعی دسترسی داشتند به صورت آنلاین( از 12 اردیبهشت ماه تا 25 اردیبهشت ماه سال 1399) و با روش غیر احتمالی گوله برفی به عنوان نمونه وارد مطالعه شدند و فاکتورهای روانشناختی اضطراب، ناامیدی و سبک های مقابله ای با استفاده از پرسشنامه مورد بررسی و داده ها با نرم افزار spss نسخه 22 تحلیل شدند. از میانگین(انحراف معیار)، فراوانی(درصد)، و آزمون های همبستگی و t تست برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از مطالعه نشان داد که بین ناامیدی با میزان استفاده از سبک های مقابله ای (09/0-) رابطه منفی وجود دارد اما بین اضطراب و ناامیدی رابطه معناداری بدست نیامد. میانگین اضطراب، ناامیدی و میزان استفاده از سبک های مقابله ای به ترتیب( 2/8) ±36/7، ( 2/1) ±22/10، ( 07/23)± 31/99 به دست آمد و تفاوت معناداری هم بین گروه زنان و مردان به دست نیامد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه بیشتر افراد مورد مطالعه در گروه سنی کم خطر و بدون بیماری زمینه ای بودند و همچنین خودشان و هیچ یک از نزدیکان آن ها به این بیماری مبتلا نشدند، سطح اضطراب خفیف، سطح ناامیدی متوسط و میزان استفاده از سبک های مقابله ای پایینی را گزارش کردند. با توجه به اینکه اطلاعات بدست آمده از اینگونه مطالعات می تواند در کنترل پیامد های روانشناختی در شرایط بحرانی کمک کننده باشد، نتایج مطالعات انجام شده در این زمینه و شناخت گروه های پر خطر و آسیب پذیر می تواند در زمینه مدیریت پیامدهای روانشناختی آن موثر باشد.