نقش مکانیسم‌های دفاعی در تجربه عاطفه مثبت و منفی در مبتلایان با تشخیص کووید 19

ابتلا به بیماری جدید و ناشناخته کووید 19 علاوه بر مخاطرات سلامت جسمانی، به دلیل ماهیت و ویژگیهای خاص بیماری به تجربه های روانی دشوار و متفاوتی نیز منجر میگردد. بیماران علاوه بر عالئم جسمانی، واکنشهای روانشناختی مختلفی دارند که می تواند به عنوان مانعی در فرایند سیر و بهبودی بیماری عمل کرده و بر رنج آنان در دوران بیماری بیفزاید. مکانیسمهای دفاعی بعنوان فیلترینگ شناخت و هیجان ما و عواطفی که در روزمره و در روابط بین فردی خود تجربه میکنیم تحت تاثیر خود قرار داده و نقشی مهم در زندگی روانشناختی ما ایفا میکند. از طرفی در اختلالات روانشناختی، مکانیسمهای دفاعی خاصی درگیر هستند که شناخت آن کمک به بهبود مسیر درمان برای روانشناسان درگیر در بحث رواندرمانی می‌کند. شناخت تاثیرات برجای مانده از مکانیسمهای دفاعی، کمک به فهم عواطفی که افراد در موقعیتهای بین فردی خود دارند می کند. در این مطالعه با بررسی سهم سطوح مختلف مکانیسمهای دفاعی در تجربه عاطفی مثبت / منفی مبتلایان به ویروس کووید 19، فرضیه های پژوهش حاضر فراهم می آید. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع مقطعی بوده و یافته های آن بصورت پس رویدادی جهت بررسی فرضیه های پژوهش حاضر مورد استقاده قرار گرفت. نمونه آماری پژوهش حاضر را بیماران 250 مراجعه کننده به کلینیکهای تست کرونا در شیراز که نتیجه تست آنها مثبت شده بود را شامل می شود. ابزار پژوهش: شرکت کنندگان پس از آگاهی از طرح پژوهش حاضر اقدام به پر کردن پرسشنامه های پژوهش حاضر شامل تجربه عاطفه مثبت / منفی، و پرسشنامه سبکهای دفاعی کردند. نتایج نشان داد که مکانیسمهای دفاعی روان آزرده و ناسازگار در مبتلایان به کووید 19، سهمی معنادار در پیش بینی عاطفه منفی این جمعیت داشته اما سایر مکانیسمهای دفاعی سهمی معنادار در تببین عاطفه مثبت دارا نبودند.