بررسی نقش واسطه‌ای تایید اجتماعی در رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و تاب آوری با علائم اختلال ﭘﺲ از ﺳﺎﻧﺤﻪ در افراد مبتلا به کووید 19

هدف از انجام این پژوهش تعیین نقش واسطه‌ای حمایت اجتماعی در رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و تاب آوری با علائم اختلال ﭘﺲ از ﺳﺎﻧﺤﻪ در افراد مبتلا به کووید 19بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به کووید 19 مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران در سال(1399) بود. حجم نمونه آماری براساس نرم افزارsample power (350 نفر)و با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای،در دسترس و داوطلبانه انتخاب و پرسشنامه‌های حمایت اجتماعی(mos-sss) شربورن و استوارت (1991)، ویژگی‌های شخصیتی نئو (neo-ffi) مک کری و کاستا(1985)، تاب آوری (cd-risc)کانر و دیویدسون (2003)، اختلال ﭘﺲ از ﺳﺎﻧﺤﻪ(pcl) ویدرز و همکاران-(1993)روی نمونه مورد نظر اجرا شد.. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss و معادلات ساختاریamos انجام شد. نتایج یافته‌ها نشان داد بین ویژگی‌های شخصیتی و تاب آوری با علائم اختلال ﭘﺲ از ﺳﺎﻧﺤﻪ رابطه معنادری وجود دارد. همچنین بین ویژگی‌های شخصیتی و تاب آوری با علائم اختلال ﭘﺲ از ﺳﺎﻧﺤﻪ و نقش واسطه‌ای حمایت اجتماعی نیزرابطه معناداری وجود داشت. براساس نتایج بدست آمده روایی درونی و بیرونی سازه‌ها نیز از برازش مطلوبی برخوردار بود. نتیجه‌گیری: مطالعات همه گیرشناسی بیانگر آن است افرادی که در معرض رویداد آسیب‌زای یکسان قرار می‌گیرند، دچار اختلال استرس پس از ضربه نخواهند شد، بلکه آسیب‌پذیری شخصی نقش به سزایی را در این خصوص ایفا می‌نماید. افراد مبتلا به کووید 19 پس از بهبودی با توجه به اینکه عامل استرسزای شدید نزدیک به مرگ را تجربه کرده اند براساس ویژگی‌های شخصیتی و میزان تاب آوری شان به طور قابل توجهی مستعد مبتلا شدن به انواع اختلالات روانی از جمله اختلال استرس پس از سانحه می‌باشند بر همین اساس حمایت‌های اجتماعی مختلف مانند (حمایت ملموس، هیجانی/ اطلاعاتی، صمیمیت و تعامل اجتماعی مثبت) که از خانواده، دوستان و اجتماع دریافت می‌کنند، باعث کاهش علائم اختلال پس از سانحه می‌شود.