روایت دانشجویان از آموزش مجازی در شرایط پاندمی ویروس کرونا

شیوع ویروس کرونا در جهان باعث شکل گیری بحرانی شد که نه تنها سلامتی کنشگران را تحت تاثیر قرار داده است، بلکه پیامدها و تبعات بی شماری در سطوح خرد و کلان بخش‌های زندگی فردی کنشگران، نهادها، سازمان‌های اجتماعی و کل جامعه وارد ساخته است. کووید-19 سبب اختلال در نظم مدیریت جهان گشته است و نهاد آموزش یکی از مهم ترین نهادهایی است که به محض ورود ویروس کرونا دچار اختلال و دگرگونی‌های عدیده‌ای شد. به همین دلیل آموزش‌های دانشگاهی در دانشگاه‌های مختلف بصورت مجازی ارائه می‌شود و همین راهبرد اتخاذ شده دانشجویان را با چالش‌های متعددی مواجه ساخته است. این پژوهش با هدف کشف تجربه‌ دانشجویان دانشگاه یزد از آموزش مجازی در شرایط انتشار ویروس کرونا انجام شده است. رویکرد استفاده شده در پژوهش، رویکرد کیفی و روش اجرای آن نظریه داده بنیاد برساخت‌گرا می‌باشد. نمونه‌گیری با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند و مبتنی بر حداکثر تنوع و در دسترس انتخاب شده است. برای ورود به ذهن دانشجویان و دستیابی و نفوذ به عمق لایه‌های ذهنی آن‌ها جهت گردآوری داده‌ها از مصاحبه ی نیمه ساختار یافته استفاده شد و پس از مصاحبه با تعداد 34 دانشجوی دانشگاه یزد نمونه به اشباع رسید. داده‌های به دست آمده از مصاحبه‌ها با استفاده از روش کدگذاری نظری در سه سطح باز، محوری و گزینشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در آخر 6 مقوله ساخته شد که عبارتند از: کاهش رضایت، سختگیری تحصیلی، آموزش نامانوس، محدودیت دسترسی، چالش زیرساخت و کسالت آموزشی. در آخر مقوله‌ی دلزدگی تحصیلی به عنوان مقوله نهایی ساخته شد. در پایان این نتیجه گیری حاصل می‌شود که به دلیل عدم آمادگی و تبحر لازم در مواجهه با بحران‌های اپیدمی استراتژی استفاده شده (آموزش مجازی) در ترغیب و تشویق دانشجویان و کیفیت آموزش با ضعف‌هایی روبه رو بوده است.