تغییرات ایجاد شده در ابعاد ده گانه سبک زندگی دانشجویان قبل و بعد از شیوع کووید 19 و نقش این ابعاد در پیش بینی رضایت از زندگی

بدون شک یکی از مهم ترین اتفاقات این روزها، شیوع بیماری کروناست که تاثیر بسیار زیادی بر تمام وجوه زندگی افراد جامعه باقی گذاشته است. در این برهه از زمان تغییراتی در زندگی همه ما ایجاد شده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تغییرات ایجاد شده توسط این همه گیری در سبک زندگی دانشجویان است. بدین منظور پرسشنامه 70 سوالی سبک زندگی لعلی و همکاران (1391) در اختیار 120 دانشجوی دانشگاه شیراز (62 زن و 58 مرد) قرار گرفت تا به ماده های آن براساس دو زمان قبل و بعد از شیوع کرونا پاسخ دهند. همچنین در این پژوهش از پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) استفاده گردید. به منظور دستیابی به نتایج از روش‌های آماری t-test وابسته، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده گردید. یافته ها حاکی از آن بود که بین میانگین ابعاد ورزش و تندرستی، سلامت روانشناختی و سلامت اجتماعی از خرده مقیاس های سبک زندگی در زمان قبل و بعد کرونا تفاوت معنی-داری (05/0˂p) وجود داشت و در هر سه بعد، کاهش میانگین ها بعد از شیوع بیماری به چشم می خورد. از منظر جنسیت، ابعاد پیشگیری از بیماری ها، سلامت اجتماعی و سلامت محیطی در زنان (05/0˂p) و در مردان بعد ورزش و تندرستی (01/0˂p) تفاوت معنی داری را نشان دادند. به علاوه مشخص گردید که بین ابعاد مختلف سبک زندگی و رضایت از زندگی همبستگی مثبت معنی داری (05/0˂p) وجود دارد. براساس نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون، ابعاد سبک زندگی درمجموع قادر به پیش بینی 47 درصد واریانس تغییرات رضایت زندگی در زمان همه گیری کووید-19 بودند و بعد سلامت معنوی در مقایسه با سایر ابعاد از توان پیش بینی کنندگی معنی دار بالاتری (01/0˂p) برخوردار بود. به نظر می رسد آموزش مهارت های لازم با هدف ارتقاء سبک زندگی سالم و کمک رسانی در جهت سازگاری با تغییرات ایجاد شده می تواند در دوران شیوع کرونا و پس از آن برای دانشجویان حایز اهمیت باشد.