اضطراب سلامتی، خودبیمارانگاری و اضطراب مرگ در دانشجویان به تفکیک جنس در اپیدمی کرونا

زمینه و هدف: خطر ابتلاء به اختلال روانی در هر زمان و مکان برای انسان وجود داشته و دارد، از این رو شناخت این اختلالات و میزان شیوع و بروز آنها امری لازم بنظر می‌رسد. طبق گزارشات سازمان جهانی بهداشت، جهان در طول دو دهه آینده شاهد تغییرات عمده‌ای در زمینه اپیدمیولوژی بیماری‌ها و نیازهای بهداشتی افراد است، لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه اضطراب سلامتی، خودبیمارانگاری و اضطراب مرگ در دانشجویان به تفکیک جنس در اپیدمی کرونا انجام پذیرفت.روش: روش پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسه‌ای است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علم و قناوری مازندران در سال تحصیلی 1400-1399 است. روش نمونه گیری به تصورت تصادفی ساده و حجم نمونه 120 نفر است (60 پسر و 60 دختر). ابزار مورد استفاده عبارت از پرسشنامه‌های اضطراب سلامتی، خودبیمارانگاری و اضطراب مرگ است.جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t استفاده شد.یافته‌ها: نتایج بدست آمده بیانگر آن است بین اضطراب سلامتی و خودبیمارانگاری در گروه‌های مورد مطالعه تفاوت معناداری وجود دارد اما بین اضطراب مرگ بین دانشجویان دختر و پسر به لحاظ آماری تفاوت معناداری وجود ندارد.نتیجه گیری: در زمان بروز حوادث، بلایای طبیعی و شیوع بیماری‌های واگیر شاهد بروز واکنش‌های روانی متعدد در افراد از جمله در دانشجویان هستیم که می‌تواند کیفیت زندگی، سلامت روانی و جسمانی آنها را تحت تاثیر قرار دهد. لذا مطالعه و پژوهش این موقعیت‌های بحرانی و بررسی پیامدهای آن از ضروری ترین نیاز‌ها محسوب می‌شود.