پیش‌بینی سازگاری زناشویی بر اساس خودشفقتی و تاب آوری در ایام کرونا

پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سازگاری زناشویی بر اساس خود شفقتی و تاب آوری در ایام کرونا انجام شد. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری موردنظر این تحقیق شامل کلیه کلیه زنان متاهل 30تا 40 ساله شهر تهران بود.در این تحقیق از روش نمونه گیری در دسترس با استفاده در پرسشنامه اینترنتی استفاده شد. تعداد نمونه این تحقیق 270 نفر بود برای سنجش تحمل پریشانی از مقیاس تاب آوری کانر ودیویدسون و سازگاری زناشویی از پرسشنامه سازگاری زناشویی das و برای سنجش خود شفقتی از پرسشنامه خود شفقتی نف استفاده شد. برای تحلیل یافته‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد و در همه مراحل پژوهش از نرم‌افزار آماری spss کمک گرفته شد. یافته‌ها نشان داد میان تاب آوری و خود شفقتی با سازگاری زناشویی همبستگی معنی‌دار وجود دارد. با توجه به یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه گرفت انعطاف‌پذیری هیجانی و آرامش به‌دست‌آمده از خود شفقتی باعث ارائه پاسخ‌های سازنده در مقابل تعارضات زندگی می‌شود که بازده آن بهبود روابط زوجین و صمیمیت است. همچنین کسانی که دارای تاب آوری بیشتر با مشکلات و مسائل زندگی زناشویی کنار می‌آیند و درنتیجه سطح سازگاری زناشویی در آن‌ها بالاتر است.