نقش واسطه‌ای شفقت خود در رابطه ی بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و اضطراب بیماری کرونا

غالباً شیوع بیماری‌های واگیردار مانند کووید-19 نه تنها سبب نگرانی‌های عمومی در سراسر جهان می‌شود بلکه باعث ایجاد اختلال در بهزیستی روان شناختی افراد و بروز علایمی مانند اضطراب در آنان می‌گردد. به نظر می‌رسد توجه به متغیرهای روانشناسی مثبت نگر مانند راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و شفقت خود در مواجهه با اضطراب کرونا می‌تواند حائز اهمیت باشد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، شفقت خود و اضطراب کرونا انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. 122 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز (86 دختر و 36 پسر) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه‌های تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج (2003)، مقیاس شفقت خود نف (2003) و مقیاس اضطراب بیماری کرونا علی پور و همکاران (1398) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به شیوه متوالی همزمان با بهره گیری از مراحل پیشنهادی بارون و کنی (1986) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت معنی داری بین راهبردهای ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان و اضطراب بیماری کرونا (01/0< p) و نیز همبستگی منفی معنی داری بین راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان و شفقت خود با اضطراب بیماری کرونا (01/0< p) وجود دارد. علاوه براین یافته‌های حاصل از تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که راهبردهای سازگارانه و ناسازگارانه تنظیم شناختی هیجان به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم، پیش بینی کننده معنی دار اضطراب کرونا بودند و شفقت خود نقش واسطه‌ای در رابطه بین راهبردها و اضطراب کرونا ایفا می‌کند. یافته‌های این تحقیق دارای تلویحات کاربردی جهت برنامه ریزی مداخلات روان شناختی با هدف کاهش راهبردهای ناسازگارانه دانشجویان و بهبود راهبردهای سازگارانه آنان با تمرکز بر تکنیک‌های شفقت خود می‌باشد.