تجمیع ویژگیهای نماهای مختلف در تصاویر چهارگانه پنتاکم با استفادهاز شبکه ی عصبی برا ی تعیین مشخصات لنز سخت

یکی از موثرترین روش‌های درمان بیماران مبتلا به آستیگماتیزم نامنظم قرنیه، استفاده از لنز سخت است. متخصصین حوزه‌ی بینایی‌سنجی تعیین مشخصات لنز مناسب فرد را بر اساس آزمایش و خطاهای متعدد انجام می‌دهند. در حال حاضر شرکت‌های گوناگون با دریافت هزینه‌های زیاد و پس از مدت نسبتا طولانی قادر است لنز پیشنهادی را در اختیار قرار دهد. در این مقاله پیشنهاد می‏شود تعیین انحنای پایه لنز بدون دخالت انسانی و مبتنی بر شرایط سطح چشم، صورت گیرد. در این مقاله از شبکه عصبی عمیق خودرمزگذار برای نخستین بار به منظور تجمیع اطلاعات حاصل از نگاشت‌های مختلف تصاویر چهارگانه پنتاکم برای تشخیص انحنای لنز سخت استفاده شده است. در این روش پیشنهادی از دو شبکه عصبی استفاده شده است؛ یکی شبکه عصبی خودرمزگذار پیچشی و دیگری شبکه عصبی پرسپترون رگرسیونی. از شبکه عصبی خودرمزگذار پیچشی به منظور تجمیع ویژگی‌های نگاشت‌های چهارگانه تصاویر پنتاکم استفاده شده است؛ زیرا این شبکه‎ها قادر هستند ساختار غیرخطی موجود در نماها را تشخیص دهند. از شبکه عصبی پرسپترون رگرسیونی هم به منظور دستیابی به مقدار انحنای پایه لنز استفاده شده است. ورودی شبکه عصبی پرسپترون رگرسیونی هم بردار ویژگی حاصل از شبکه عصبی خودرمزگذار پیچشی است. این پژوهش قادر بوده است میانگین مربعات خطا را از 053/0 به 009/0 برساند که تغییر قابل توجهی در راستای تشخیص دقیق‌تر مقدار انحنای پایه لنز برای متخصصین این حوزه است. همچنین با توجه به تمرکز مطالعات بر روی روش‌های متکی به تشخیص دستی یا دستگاهی این روش می‌تواند تحول قابل توجهی در راستای تشخیص مشخصات لنز سخت ایجاد کند.