الزامات پیاده سازی دورکاری در سازمان ها در دوران شیوع ویروس کرونا در سازمان های دولتی گردشگری

بحران حاصل از پاندمی کرونا جهان کسب وکار و فعالیت اقتصادی در صنعت گردشگری را به صورتی آشکار و نگران کننده تحت تاثیر قرار داده و همگان را به چاره اندیشی گذر از این بحران فراخوانده و اندیشمندان را به ایده پردازی پیرامون روش های کاری جدید و متفاوت برای نجات سازمان ها از این بحران واداشته است. یکی از الگوهای جایگزین کار و فعالیت در شرایط بحرانی، دورکاری معرفی شده و سازمان های مختلف در سراسر جهان به منظور کاهش صدمات ناشی از بحران به وجود آمده در حال استفاده از این شیوه کاری هستند. از این رو با توجه به اهمیت دورکاری در شرایط فعلی، افراد و سازمان های مختلف نسبت به ارائه راهکارها و الگوهایی مناسب در ارتباط با دورکاری در زمان بحران کرونا اقدام نموده اند. مطالعه حاضر با هدف تدوین الزامات پیاده سازی دورکاری در سازمان های دولتی گردشگری در دوران شیوع ویروس کرونا طراحی گردیده است. الگوی پیشنهادی دورکاری در پژوهش حاضر، اقدامات و فعالیت های مربوط به دورکاری در زمان بحران و اضطرار را در دو دسته اقدامات قبل از پیدایش بحران و اقدامات در زمان آغاز بحران تشریح می کند. اقدامات قبل از پیدایش بحران شامل طراحی ساختار سازمانی مناسب، توسعه زیرساخت های موردنیاز در قالب فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی، ایجاد و توسعه فرهنگ سازمانی مناسب، تامین و توسعه کارکنان مناسب و پرورش رهبران کارآمد و اثربخش است. همچنین، مجموعه ای از اقدامات در زمان آغاز بحران در 3 سطح اقدامات سطح سازمان، گروه/تیم و سطح فردی ارائه شد. نتایج این تحقیق، اصول و رهنمودهای دورکاری در سازمان های دولتی گردشگری را به منظور اجرای دورکاری در زمان های بحران ارائه می دهد که مدیران و صاحب نظران می توانند با بکارگیری آن ها، صدمات و اثرات منفی ناشی از این بحران ها در صنعت گردشگری و سازمان های فعال در این بخش را کاهش دهند.