بررسی اثر سیاست قیمت تضمینی بر روی سطح زیرکشت محصول سیب زمینی در ایران

اهمیت بخش کشاورزی در بهبود رشد اقتصادی، تامین امنیت غذایی، رهایی از وابستگی به درآمدهای نفتی، خودکفایی در تولید و نهایتاً تاب آوری اقتصادی در شرایط تحریم موجب استفاده از ابزارهای سیاستی گوناگون از جمله سیاست قیمت تضمینی با هدف بهبود و ایجاد رونق در تولید این بخش شده است. در این راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر سیاست قیمت تضمینی بر روی سطح زیرکشت محصول سیب زمینی در ایران در نظر گرفته شد. برای این منظور از آمار سالیانه برای دوره زمانی 1396-1375، الگوی انتظارات نرلاو و مدل خودتوضیح با وقفه های گسترده (ardl) استفاده شد. نتایج نشان داد که در دو دهه اخیر، تفاوت قیمت تضمینی و قیمت بازاری بر سطح زیرکشت این محصول اثر مثبت داشته است و توانسته به اهدافی مانند خودکفایی در تولید، جلوگیری از واردات بی رویه و امنیت غذایی کمک نماید. همچنین بر اساس یافته های تحقیق می توان به این نتیجه رسید که سیاست قیمت تضمینی در مورد سیب زمینی از کارایی لازم برخوردار است. اما به دلیل اینکه سطح زیرکشت سیب زمینی نسبت به تغییرات قیمت تضمینی واکنش زیادی را نشان نمی دهد، اعمال سیاست های قیمتی به تنهایی عامل موثری در زمینه افزایش تولید این محصول نخواهد بود؛ لذا بکارگیری فناوری های جدید و توسعه مکانیزاسیون در تولید محصولات کشاورزی نیز عامل مهمی در تخصیص بهینه نهاده‌ها، مدیریت هزینه‌های تولید و افزایش عملکرد تولید است. در این زمینه لازم است تا سرمایه گذاری های بیشتری در مراکز ترویج و تحقیقات کشاورزی صورت بگیرد و کارکنان این مراکز با یافته های تحقیقاتی خود در جهت معرفی و آموزش فناوری‌های جدید به کشاورزان اقدام کنند؛ که در بلندمدت نتایجی مانند افزایش بهره وری در تولید محصولات کشاورزی را بدنبال دارد.