بررسی تاثیر شهرنشینی بر نابرابری درآمد در ایران

هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر شهرنشینی بر نابرابری درآمد در ایران طی دوره 1395-1365 است. برای تحلیل موضوع از الگوی خود توضیح برداری، روش جوهانسون_ جوسیلیوس و روش تصحیح خطا استفاده شده است. نتایج بیان داشت که در بلند مدت، رابطه مثبت و معناداری بین شهرنشینی و نابرابری درآمد در ایران وجود دارد و یک درصد افزایش در متغیرهای، تولید ناخالص داخلی، اشتغال، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، بازده تجاری، فساد، تورم و سهم تولید در تولید ناخالص داخلی، به ترتیب موجب افزایش 27/0، 39/2، 34/6، 2/5، 49/8، 28/5 و 05/1 درصد در نابرابری درآمد می شوند و از بین انواع متغیرهای نامبرده، اثر فساد بر نابرابری درآمد، در مقایسه با سایر متغیرها بیشتر است و باید راههای مبارزه با فساد را در اولویت قرار داد. همچنین نتایج براساس ضریب جمله تصحیح خطا، حاکی از آن است که در هر دوره حدود 83/0 از عدم تعادل کوتاه مدت، برای رسیدن به تعادل بلند مدت، تعدیل می شود.