طراحی مدل ارتباط صنعت و دانشگاه (مورد مطالعه: صنعت هوایی)

ارتباط بین صنعت هوایی و دانشگاه در ایران، در راستای کاربردی کردن پژوهش ها، رفع تنگناها و مشکلات صنعت، بسیار حائز اهمیت است؛ به طوری که می توان گفت که هر چه تعامل صنعت هوایی و دانشگاه بیشتر و موثرتر باشد، در دراز مدت علاوه بر این که صنعت هوایی را به سمت بومی شدن سوق می دهد، موجبات توسعه درون زای کشور را نیز فراهم می آورد. بنابراین، محقق در تحقیق حاضر، پس از شناسایی عوامل موثر بر تعامل سازنده صنعت هوایی و دانشگاه، به ارائه مدل بهینه تعامل صنعت هوایی و دانشگاه پرداخت. در این راستا، 4 معیار اصلی شامل، 1- آموزش و پرورش،2- ناکارآمدی یا نبود نهاد سیاستگذاری، عملیاتی، اجرایی، 3-پژوهش و فناوری، 4- شراکت ها، منابع و فرایندها(اکوسیستم هوایی)، شناسایی گردید. این مقاله یک روش مدل سازی تحلیلی است که روابط کیفی میان عناصر تعامل صنعت هوایی و دانشگاه را عملیاتی می سازد. جهت تعیین روابط علی و معلولی و ضریب اهمیت نسبی هر عنصر، از رویکرد دیمتل فازی و تحلیل شبکه فازی استفاده شده است. امید است با بکارگیری این مدل، شاهد تعامل سازنده و هرچه بیشتر صنعت هوایی با دانشگاه باشیم.