تبیین و تحلیل درجه آزادی سیستم؛ مقدم بر برنامه ریزی استراتژیک (مطالعه موردی: یک شرکت مهندسین مشاور عمرانی)

امروزه با رقابتی شدن کسب و کارها، مدیریت و راهبری سازمان ها برای مدیران به یک چالش جدی تبدیل شده است؛ به طوریکه همواره آنان را با تصمیمات مختلف ضمن در نظر گرفتن تغییرات سریع محیطی و به صحیح ترین شکل روبرو نموده است. در این اثنا، نیاز هر چه بیشتر به رویکرد استراتژیک و هدایت سازمان با استراتژی‌های کارا و اثربخش احساس می شود. در مدل بومی مدیریت استراتژیک مبنا که به اهتمام دکتر کاوه محمد سیروس، ویژه برای سازمان ها و صنایع داخلی تدوین شده است، یکی از مهمترین پیش نیازهای تدوین برنامه ریزی استراتژیک، فرایند تحلیل سیستم برای تعیین درجه آزادی سیستم (سازمان) و تلاش برای بهبود آن است. طبق این مدل، برای آماده کردن سازمان جهت پذیرش استراتژی و اجرای اثر بخش آن، ابتدا باید با محاسبه درجه آزادی سازمان، گلوگاه هایی که باعث بسته شدن یا اصطلاحا اسباب استراتژی گریزی سیستم هستند شناسایی و سپس با ارائه راهکارهای خاص و متناسب با طبیعت و ذات سازمان، آنان را مرتفع و در نتیجه به یک موقعیت مطلوب استراتژی پذیری در این مدل هدایت کرد. در این مطالعه، یک شرکت مهندسین مشاور فعال در حوزه عمران، به عنوان سازمان مورد مطالعه انتخاب و فرایند تحلیل سیستم ها (تحلیل باز – بسته بودن) برای این سازمان انجام شد.