مدیریت دانش، ابزاری برای کارآمدسازی سازمان‌

امروزه سازمان‌ها بدنبال کسب مزیت رقابتی پایدار هستند. یکی از راهبردهای تحقق این هدف، تمرکز بر منابع انسانی سازمان، دانش و تجربه‌ی کارکنان است. سازمان‌ها می‌توانند با تمرکز بر دانش موجود در سازمان و ایجاد ساختار نظام‌بندی برای مدیریت دانش، بستری را مهیا کنند که دانش بطور پیوسته و مداوم در سازمان جریان پیدا کند. به بیان بهتر وجود ساختارهایی که کارکنان بتوانند از خلاقیت خود استفاده کرده و مسائل و بحران‌های سازمانی را حل نمایند و انتقال این تجربه به سایر کارکنان، باعث می‌شود دانش در تمام ارکان سازمان جریان پیدا کند و سازمان به سازمان یادگیرنده تبدیل شود. سازمان یادگیرنده سازمانی است که به مسئله‌ی دانش و مدیریت آن به عنوان راهکاری برای کسب مزیت رقابتی پایدار توجه ‌می‌کند و کارکنان نیز به مقوله‌ی دانش اهمیت می‌دهند. در سازمان‌های یادگیرنده، انتقال دانش بین کارکنان از اهمیت بسیاری برخوردار است. به بیان بهتر وجود فرآیندی که بوسیله‌ی آن دانش در سازمان خلق شده، ثبت و ضبط شود و در مواقع لزوم به آن مراجعه شود، الزامی است. توجه به این نکته که صرفا آگاهی از اهمیت دانش و مدیریت دانش سبب ایجاد مزیت رقابتی پایدار برای سازمان نخواهد کرد حائز اهمیت است. سازمان‌ها باید به عوامل موثر در اجرای صحیح مدیریت دانش به عنوان یک تسهیل‌گر نیز توجه داشته باشند. هدف از پژوهش حاضر بیان مفاهیم و تعاریف دانش و مدیریت دانش و کاربرد آن برای سازمان‌هاست. سپس مولفه‌های موثر در اجرای صحیح مدیریت دانش را بیان کرده و به نقش هر یک از عوامل پرداخته شده است. روش تحقیق پژوهش بر پایه‌ی مطالعات کتابخانه‌ای و بررسی پژوهش‌های پیشین بوده است. تلاش شده است پژوهش کاربردی باشد تا سازمان‌ها به کمک آن بتوانند به اهمیت مدیریت دانش پی برده و آن را در سازمان اجرا و پیاده سازی کنند.