ارائه مدلی بومی برای موفقیت اجتماعات کاری در سازمان های ایرانی

اجتماعات کاری یک مفهوم جدید برای محققان و دست اندرکاران حوزه مدیریت دانش نیست و دو دهه اخیر به طور فزاینده‌ای‌ مورد توجه محققین و فعالان مدیریت دانش واقع شده است. مفهوم اجتماعات کاری به این دلیل توسعه داده شده است که نشان دهد یادگیری یک تجربه اجتماعی است. بر این اساس اعضای سازمان یک تجربه را زمانی به بهترین شکل یاد می گیرند که با افرادی که در آن زمینه دارای مهارت و دانش هستند مراودات کاری داشته باشند. شناخت عوامل موفقیت اجتماعات کاری، می‌تواند تاثیر مهمی در بهبود فرایند اشتراک و یادگیری سازمانی داشته باشد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی عوامل توفیق اجتماعات کاری در سازمان‌های فناوری محور ایران بوده و سعی در توسعه ادبیات مدیریت دانش بومی در این حوزه داشته است. گروهی 13 نفره از خبرگان در این پژوهش مشارکت داشته اند و روش دلفی فازی به منظور تحلیل نظرات به کار گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که موفقیت اجتماعات کاری در سازمان های فناوری محور در ایران دارای ده عامل موفقیت درونی و یازده عامل موفقیت بیرونی است. هر چند بررسی ها نشان می دهد این زمینه از مدیریت دانش، کمتر در کشور مورد توجه بوده است. این تحقیق نیز همراستا با تحقیقات پیشین عدم همسویی اجتماعات کاری با ساختار سازمان را عامل کوتاهی عمر آنها دانسته است.