تبیین نقش نظارت توهین‌آمیز بر رضایت و تنش شغلی با تاکید بر نقش خودتنظیمی

سرمایه های انسانی عامل اساسی کسب و حفظ مزیت رقابتی در محیط کسب و کار امروزی بوده و رضایت یا عدم رضایت آنها از شغل خویش می تواند اثرات قابل ملاحظه ای بر عملکرد سازمان ها برجای گذارد. در این بین نظارت های توهین آمیز مدیران بالا دستی می تواند از مخرب ترین عوامل ایجاد کننده تنش شغلی پرسنل باشد که البته با میزان خودتنظیمی افراد قابل تعدیل است. این پژوهش به بررسی تاثیر نظارت توهین آمیز مدیران بر رضایت و تنش شغلی کارکنان بانک های دولتی شهرستان نجف آباد با نقش میانجی میزان خودتنظیمی آنها می پردازد. جامعه آماری پژوهش تعداد450 نغر از کارکنان بانکهای دولتی شهرستان نجف آباد است که براساس جدول مورگان نمونه ای به حجم210 نفر به روش طبقه ای متتناسب از بین آنان انتخاب گردید. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های نظارت توهین آمیزمیتشل و آمبروز (2007)، رضایت شغلی مقبل و همکاران (2013) ، تنش شغلی سیوارد (2007) و خودتنظیمی ملانی و همکاران (2012) استفاده شده است. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تایید گردیده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار plsبهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که نظارت توهین آمیز هم به صورت مستقیم و هم از طریق میزان خودتنظیمی کارکنان بر رضایت و تنش شغلی پرسنل اثر می گذارد.