ارتباط غیرخطی میان تورم و نابرابری درآمد در ایران

توزیع عادلانه درآمد به عنوان یکی از شاخص‌های توسعه یافتگی در کشورها در نظر گرفته می‌شود. از این رو یکی از وظایف دولتها ایجاد تعادل در توزیع درآمد میان طبقات مختلف درآمدی در جامعه است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط غیر خطی میان تورم و نابرابری توزیع درآمد (ضریب جینی) در کوتاه‌مدت و بلندمدت با استفاده از داده‌های مربوط به دوره زمانی 1361-1395 در ایران است. برای این منظور علاوه بر نرخ تورم مربع نرخ تورم و همچنین سرانه تولید ناخالص داخلی و نسبت هزینه های عمرانی به هزینه های جاری به عنوان متغیرهای توضیحی در نظر گرفته شده است. نتایج تجربی حاصل از تجزیه و تحلیل هم‌انباشتگی مبتنی بر رویکردardl نشان می‌دهند که در بلندمدت با افزایش تورم نابرابری درآمدی کاهش می یابد و از مرحله ای به بعد ضریب جینی شروع به افزایش کرده و توزیع درآمد نابرابرتر می‌شود. از طرفی نتایج حاصل از مدل تصحیح خظا (ecm) نشان می‌دهند که در کوتاه‌مدت، افزایش نرخ تورم موجب کاهش نابرابری درآمدی می‌شود. بنابراین طبق یافته‌ها در بلندمدت، ارتباط غیرخطی u شکل میان نرخ تورم و نابرابری درآمد وجود دارد در حالیکه در کوتاه‌مدت، ارتباطی معکوس میان نرخ تورم و نابرابری درآمد برقرار است. علاوه بر این، یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که در بلندمدت، ارتباط میان سرانه تولید ناخالص داخلی و ضریب جینی معکوس و ارتباط میان نسبت هزینه های عمرانی به هزینه های جاری دولت و ضریب جینی مستقیم است در حالیکه در کوتاه‌مدت این دو متغیر بر نابرابری درآمدی تاثیری ندارند.