تاثیر توسعه مالی بر نابرابری درآمد در ایران

در این پژوهش، با کنترل نمودن اثر منحنی کوزنتس، نقش توسعه مالی در نابرابری درآمد برای ایران با استفاده از داده های مربوط به دوره زمانی 1361-1395 بررسی می شود. برای این منظور، نسبت نقدینگی به تولید ناخالص داخلی و نسبت اعتبارات اعطایی به بخش خصوصی به تولید ناخالص داخلی به عنوان شاخص های توسعه مالی و ضریب جینی به عنوان معیار نابرابری درآمد در نظر گرفته شده اند. نتایج حاصل از برآورد مدل های تجربی با استفاده از رویکرد خودرگرسیونی با وقفه‌های توزیعی (ardl) نشان می دهند که در بلندمدت، با ارتقاء سطح توسعه مالی، نابرابری درآمد با نرخ فزاینده ای کاهش می یابد. به عبارت دیگر، یک ارتباط معکوس غیرخطی میان نابرابری درآمد به عنوان متغیر وابسته و توسعه مالی به عنوان متغیر توضیحی وجود دارد؛ ضمناً، چنین نتیجه ای به انتخاب شاخص توسعه مالی حساسیت ندارد. بر این اساس، فرضیه ی گرین وود- جوانویک دال بر وجود رابطه ی u-وارون شکل میان نابرابری درآمد و توسعه مالی برای ایران رد می شود. علاوه بر این، یافته های تجربی نشان می دهند که فرضیه منحنی کوزنتس مبنی بر ارتباط u-وارون شکل میان نابرابری درآمد به عنوان متغیر وابسته و رشد اقتصادی (تولید ناخالص داخلی سرانه) به عنوان متغیر توضیحی برای ایران تایید می شود؛ به-طوری که با افزایش رشد اقتصادی، نابرابری درآمد ابتدا افزایش می یابد و سپس رفته رفته کاهش می یابد.