فاصله نوعی هاله‌ها در شبیه‌سازی‌های کیهانی

ساختارهای بزرگ کیهانی، منبع غنی اطلاعات برای بررسی فیزیک حاکم بر کیهان است. تاکنون روش‌های مختلفی برای داده‌کاوی ساختارهای بزرگ مطرح شده‌است که هر کدام دارای نقاط ضعف و قدرت است. اثر سوییدگی، اثرات ماده باریونی، اعوجاج فضای انتقال به سرخ و همگرایی گرانشی از قبیل نقاط ضعف این روش‌ها است. در این مقاله، فاصله‌ی نوعی بین هاله‌ها به عنوان روشی جدید برای کیهان متاخر معرفی می‌شود. سپس با بررسی این کمیت در شبیه‌سازی‌های کیهانی نشان می‌دهیم که تابع توزیع این کمیت دارای قله قابل مشاهده است. همچنین نشان می‌دهیم که شکل تابع توزیع، ارتباط اندکی با انتقال به سرخ دارد، این در صورتی است که جرم‌های بزرگ‌تر باعث انتقال قله‌ی تابع توزیع به فاصله‌های بزرگ‌تر می‌شود.

Typical distance between halos in cosmological simulations

Large Scale Structure (LSS), is one of the main resources of information in probing the physical behavior of cosmos. Up to day several methods developed for extracting information from LSS in which each have its own weaknesses and strengths. Bias, baryonic effects, redshift space distortion and gravitational weak lensing are such weakness effects. In this paper, typical distance between halos, is introduced as a new probe for late time cosmos. Then exploring this quantity in cosmological simulations we show that the probability distribution function (PDF) of this quantity have an observable peak. We also show weak relation between this PDF and redshift, meanwhile larger mass shift the peak of pdf to larger distances.