نقش نشانگرهای سواد محیط‌زیستی بزرگسالان در حوزه اجتماع و ارتباطات برای توسعه یادگیری مادام‌العمر

سواد محیط‌زیستی متشکل از دانش، درک و طیف گسترده‌ای از مفاهیم محیط‌زیست، مشکلات و مسائل، مجموعه‌ای از تمایلات شناختی و عاطفی، مهارت‌های شناختی و توانایی افراد و استراتژی‌های رفتاری مناسب به‌منظور ایجاد تصمیم‌گیری موثر در زمینه‌های محیط‌زیستی است. نظام فکری جدیدی که اصول، ارزش‌ها، عواطف، نگرش‌ها، رفتارها و مسئولیت‌های فردی و اجتماعی فرد و جامعه در جهت هماهنگی با طبیعت باید متحول گردد. در راستای برقراری این نظام فکری، عوامل و شاخص‌های سواد محیط‌زیستی بزرگسالان به‌منظور توسعه یادگیری مادام‌العمر موردبررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر کاربردی و از لحاظ روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را تمامی افراد بالای 18 سال شهر تهران تشکیل داده‌اند. برای تعیین حجم نمونه آماری، شهر تهران به چهار منطقه جغرافیایی (شمال، جنوب، شرق و غرب) تقسیم شد. به‌طور تصادفی دو منطقه شمال و جنوب تهران انتخاب شدند. با توجه به تعداد افراد بالای 18 سال این دو منطقه جغرافیایی، حجم نمونه آماری بر اساس جدول مورگان برابر با 384 نفر، محاسبه و برای بالا بردن دقت مطالعه در این پژوهش 400 نفر انتخاب شدند. سپس برای گردآوری داده‌ها، پرسشنامه‌ای طبق نظر اساتید متخصص و با استفاده از پرسشنامه سواد محیط‌زیستی بزرگسالان مینه‌سوتا تدوین شد و روایی آن به تایید اساتید رسید. پایایی پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ برابر با 80/0 به دست آمد. تجزیه تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و روش‌های آمار استنباطی t یک گروهی، آزمون فریدمن و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره انجام گرفت. نتایج تجزیه‌وتحلیل نشان داد که بزرگسالان در حوزه‌های شناسایی نشانگرهای اجتماع و ارتباطات، دانش، نگرش و عملکرد مناسبی ندارند. لذا بین سواد محیط‌زیستی بزرگسالان و یادگیری مادام‌العمر ارتباط وجود دارد.