معیارهای حیات‌بخشی به رشد هوشمند شهر (نمونه موردی شهرک انصاریه زنجان)

رشد شهرنشینی و تمایل جمعیت های انسانی به محیط های شهری، بستر شاخص شدن مفهوم کیفیت زندگی شهری را بیش‌ازپیش فراهم ساخته است و یکی از مهم ترین اهداف مدیریت شهری، دستیابی ساکنین شهری به کیفیت زندگی مناسب و پایدار است. همچنین کیفیت زندگی شهری یکی از اهداف اصلی توسعه پایدار می‌باشد. نظر به مشکلات متعدد شهرها، رویکردهای مختلفی برای ارتقاء و بهبود شرایط زندگی در آن‌ها پیشنهاد و مطرح شده است که زیست پذیری شهری یکی از آن‌ها است. در نظام برنامه‌ریزی شهری ایران، تاکنون ابعاد کیفی محیط شهری کمتر موردتوجه قرارگرفته است به‌طوری‌که هرروز بیش‌ازپیش رد پای طبیعت و زیبایی‌های آن کم‌رنگ‌تر شده و توسعه‌های خشک و بی‌روح جایگزین آن می‌گردد. لذا طرح های جامع و سنتی که برنامه ریزی شهری را به برنامه ریزی کالبدی محدود می کند دیگر جوابگو نبوده و رویکردهای جدیدی را می‌طلبد. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی اصول و معیارهای شهر زیست پذیر و سنجش زیست پذیری شهرک انصاریه زنجان بوده است. روش تحقیق این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی - تحلیلی بود. با استفاده از نرم‌افزار gis، نقشه های مربوط به وضعیت هرکدام از شاخص های عینی ترسیم گردیده و شاخص های ذهنی نیز در قالب پرسشنامه مطرح‌شده است. حجم نمونه برابر با 370 نفر بوده است. نتایج این تحقیق نشان داد که سیاست ها و برنامه-های کنونی اجراشده در سطح شهرک انصاریه رضایت نسبی را حاصل نموده است.