ضرورت فلسفه و پارادایم الهی آموزش محیط‌زیست برای دانشگاه‌ها

مفهوم دانشگاه «پایدار» برخاسته از پارادایم‌های رایج و ناظر بر توسعه اقتصادی، اجتماعی و محیط‌زیستی مبتنی بر عقلانیت و تفکر سیستمی است که با رویکرد میان‌رشته‌ای، برای شناسایی و رفع مشکلات جوامع تلاش می‌کند و هدف غایی آن توسعه پایدار برای نسل‌های کنونی و آینده است. ولی نارسائی این پارادایم‌ها، غفلت از بوم معرفتی موردنیاز برای تحقق پایداری است؛ زیرا تحلیل اسنادی نشان می‌دهد توسعه پایدار، بر بستر آموزش، نیازمند چشم‌اندازی وسیع و فراتر از به‌کارگیری الگوها و نظریه‌های صرفاً علمی است و مستلزم در نظر گرفتن بوم معرفتی، برای تحقق آن است. لذا هدف این پژوهش تبیین گذار از فلسفه و پارادایم های رایج به پارادایم الهی برای دانشگاه «پایدار» است. به همین منظور، تحوّل در آموزش عالی محیط‌زیست کشور مستلزم هم‌راستایی آن با اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی ایران است که بر ارزش‌های بنیادین اسلام مبتنی باشد. برای این گذار، فلسفه آموزش عالی الهی محیط‌زیست که برنامه‌ای پویا و متشکل از حکمت الهی به همراه خرد و دانش عینی است، پیشنهاد گردید.