مروری بر فناوری‌های نمک زدایی آب های شور و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر در آن

آب شیرین نیاز غیر قابل انکاری برای بقای بشر و وقوع هر گونه توسعه پایدار است.نگرانی های فزاینده ای در مورد کاهش سطح آب شیرین به ویژه در مناطق خشک در دهه-های گذشته، وجود داشته است. با توجه به نرخ رشد جمعیت جهان، این امر بحرانی تر نیز خواهد شد. این موضوع درکشور ایران نیز یک چالش اساسی محسوب می شود. منابع فراوانی از آب شور در سراسر جهان وجود دارد. در اغلب مناطقی که با کمبود آب روبرو هستند، شیرین سازی (نمک زدایی) آب یک روش مطمئن و امیدوار کننده برای تامین تقاضای آب آشامیدنی است.به همین دلیل توجه علمی به روش های نوین برای تولید آب شیرین یک امر ضروری است. درحال حاضر،بیش از 150 کشور در جهان از فناوری های نمک‌زدایی استفاده می کنند که حدود1%ازآب آشامیدنی جهان را تامین می کند. اگرچه برای برخی مناطق خاص،نمک زدایی تنها راه حل عملی برای کاهش شکاف عرضه وتقاضا است. اما پایداری سیستم های نمک زدایی در حال حاضر چالش اساسی در جهان است. فرآیندهای نمک زدایی انرژی زیادی نیاز دارد. همچنین سطح قابل توجهی از انرژی مورد نیاز برای اجرای سیستم های آب شیرین کن اغلب به سوخت های فسیلی متکی است که باعث افزایش نگرانی در انتشار گازهای مضر و گلخانه ای و محدودیت سوخت های فسیلی شده و روند توسعه پایدار را تهدید می کند. بنابراین، جایگزینی منابع انرژی تجدیدپذیر مناسب ترین گزینه برای مقابله با این چالش ها است. از این رو، هدف این مقاله ارائه نمای کلی از فناوری های انرژی های تجدیدپذیر مورد استفاده در سیستم های نمک زدایی آب می باشد.