اثر بازی های بومی و محلی بر قدرت عضلات شکم و قوس کمری دانش آموزان پسر

بازی‌های بومی و محلی از گذشته در سرزمین پهناور و کهنسال ایران با وجود تنوع آب و هوا و گوناگونی ریشه‌های فرهنگی، رایج بوده است. این بازیها که آکنده از ارزشهای انسانی و اخلاقی و ابزاری برای انتقال عقاید، فرهنگ و تمدن از نسلی به نسل دیگر بوده‌اند، در سال‌های اخیر با صنعتی شدن زندگی این بازی های محلی به فراموشی سپرده شده‌اند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بازی های اصلاحی بومی محلی بر قدرت و قوس افزایش یافته کمری دانش آموزان پسر شهرستان رابر بود. تعداد 30 دانش آموز پسر مبتلا به قوس افزایش یافته کمری پس از غربالگری اولیه به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (15n= ) و کنترل(15n= ) قرار گرفتند. میزان قوس کمری و قدرت عضلات شکم با استفاده از خط کش منعطف وتست پایین آوردن همزمان دو پا، ارزیابی گردید. سپس گروه تجربی به مدت 12 هفته بازی های اصلاحی بومی و محلی شامل خم پلی، توپ بنداز و بگیر، ماچلوس و دال پلان انجام دادند و گروه کنترل فعالیت های عادی زندگی خود را ادامه دادند. از آزمون آماری واریانس با اندازه گیری مکرر جهت آنالیز داده ها استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر کاهش معنادار میزان قوس کمری (01/0p= ) در پس آزمون (30/4 ± 18/31) نسبت به پیش آزمون (44/5 ± 95/38) و همچنین افزایش معنادار قدرت عضلات شکم (001/0p= ) در پس آزمون (77/6 ± 35/44) نسبت به پیش آزمون (36/8 ± 22/51) را بدنبال انجام 12 هفته بازی های اصلاحی بومی و محلی نشان داد. از نتایج تحقیق می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که بازی های بومی محلی می تواند قوس کمری و قدرت عضلات شکم دانش آموزان پسر را بهبود بخشد. با توجه به شیوع بالای ناهنجاری های ستون فقرات در بین دانش آموزان توجه به برنامه های غربالگری و اجرای راهکارهای جدید در رفع این معضل و کسب سلامت آینده سازان کشور ضروری می باشد. طبق نتایج پژوهش حاضر می توان از بازی های اصلاحی بومی و محلی به منظور کاهش قوس کمری و همچنین بهبود قدرت عضلانی دانش آموزان استفاده کرد.