مقایسه والگوس زانو در پای برتر و غیربرتر بین افراد با زانوی ضربدری و افراد سالم

هدف این پژوهش مقایسه میزان والگوس مفصل زانو در پای برتر و غیر برتر بعد از خستگی عملکردی بر روی در افراد دارای عارضه ی زانوی ضربدری و سالم بود. تعداد 15 ازمودنی با زانوی ضربدری (سن 72/1 ± 53/20 سال، bmi 94/2 ± 8/20 کیلوگرم بر متر مربع) و 15 ازمودنی سالم (سن 80/1 ± 40/20 سال، bmi 8/1 ± 1/25 کیلوگرم بر متر مربع) در این تحقیق شرکت کردند. از نرم افزار quantic sport v 26 جهت انالیز کینماتیک فرود از سکوی 40 سانتی متری استفاده گردید. جهت سنجش میزان خستگی آزمودنی ها از تست عملکردی دو 60 متر و مقیاس بورگ استفاده شد. روش سنجش ترکیبی مکرر جهت تحلیل استفاده شد. میزان والگوس زانو بعد از اعمال خستگی بین پای برتر و غیر برتر در هیچ کدام از گروه ها تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0 p). نتایج تحقیق نشان داد میزان زاویه والگوس در پای برتر و غیر برتر در افراد دارای عارضه زانویی ضربدری و افراد سالم در قبل و بعد از خستگی افزایش پیدا نکرد و با توجه به تغییر راستای اندام تحتانی در افراد عارضه زانوی ضربدری و تغییر در طول عضلات، احتمالا عضلات اطراف این مفصل با وضعیت ناهنجاری سازگاری پیدا کرده اند و مانع افزایش بیشتر زاویه والگوس زانو می شوند.