اثر 4 هفته تمرین استقامتی همراه با مصرف دی کلرواستات (Dca) بر بیان ژن Pgc-1α و Cs در عضله اسکلتی رت های دیابتی نژاد ویستار

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر دی کلرواستات (مهار کننده pdk4) و تمرین استقامتی بر بیان ژن pgc-1α و cs بود. در تحقیق حاضر بیان ژن های pgc-1α و cs در شرایط دیابت در رت های نر مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق چهار گروه اصلی (8n=) از موش های دیابتی مورد بررسی قرار گرفتند که شامل، 1؛ کنترل دیابتی، 2؛ دیابت تمرینی 3؛ دیابت مهار با dca و 4؛ دیابت تمرینی مهار با dca بودند. گروه های تمرینی به مدت 4 هفته تمرین استقامتی را روی تردمیل انجام دادند و بعد از بافت برداری از عضله اسکلتی میزان بیان ژن با استفاده از روش real-time pcr انجام و با استفاده از فرمول 2^(-∆∆ct)داده ها محاسبه شد. تمرین استقامتی و مهار pdk4 میزان بیان pgc-1α را به طور معنی داری افزایش می دهد (0.05p<). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مهار pdk4 می تواند اثرات مثبتی با افزایش بیان pgc بر دیابت داشته باشد اما از طرفی اثرات منفی بر بیان cs دارد، اما ترکیب مهار pdk4 و تمرین استقامتی می تواند اثرات مثبتی بر بیان pgc و cs در حالت دیابت داشته باشد.