بهبود کنترل پاسچر در بیماران با دیابت نوروپاتی محیطی بعد از تمرینات پیلاتس

دیابت همراه با نوروپاتی شایعترین عوارض مرتبط با دیایت قندی است که منجر به کاهش تعادل و اختلال کنترل می شود. هدف از پژوهش حاضر بهبود کنترل پاسچر در بیماران با دیابت نوروپاتی محیطی بعد از تمرینات پیلاتس بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد دیابتی همراه با نوروپاتی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت استان کرمانشاه بودند، که از بین آنها 30 زن مبتلا به دیابت همراه با نوروپاتی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با طرح پژوهش آزمایشی، پیش آزمون-پس آزمون در گروه های کنترل و کنترل گمارده شدند(15 نفردر گروه تجربی و 15 نفر در گروه کنترل). گروه تمرین پیلاتس به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته به مدت یک ساعت تمرین انجام دادند. کنترل پاسچر آزمودنی ها قبل و پس از انجام تمرینات منتخب مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که تمرینات پیلاتس روی نوسان پوسچر افراد دیابتی همراه با نوروپاتی در حالت چشم بسته اثر دارد و به طور معنی داری باعث کاهش نوسان پوسچر می شود(05/0>p). اما این تمرینات بر روی نوسان پوسچر در حالت چشمان باز اثر معنی داری نداشت(05/0