همه گیر شناسی آسیب های ورزشی شانه در ورزشکاران معلول تنیس روی میز

مشارکت افراد دارای معلولیت در ورزش های تطبیقی روز به روز افزایش می‌یابد، با وجود اینکه جامعه معلولین را عده کثیری تشکیل نمی‌دهند و تنوع زیادی از انواع معلولیت ها با تعداد محدود وجود دارد اما با این حال ورزشکاران حرفه ای در رشته های مختلف معلولین مشارکت داشته و از دسته های مختلف معلولیت از جمله معلولیت جسمی مانند فلج مغزی ها و افراد تتراپلژی و پاراپلژی و از دسته معلولیت ذهنی کم توانان ذهنی و سندروم داون در این ورزش حضور فعال و رقابتی دارند، علاوه بر این تفکیک آسیب از مسابقه امری امکان پذیر نمیباشد. هدف این مطالعه بررسی شیوع و پیشگیری از آسیب های ورزشی در رشته تنیس روی میز معلولان بود. تحقیق انجام شده از نوع توصیفی که در مسابقه قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی سال 1398 در تهران برگزار شد، 170 نفر بازیکن دارای معلولیت تنیس روی میز شرکت کردند، ثبت آسیب های 61 بازیکن زن و مرد دارای معلولیت در رشته تنیس روی میز به صورت گذشته نگر انجام شد. مفهوم آسیب در این تحقیق با این تعریف در نظر گرفته شد، فرد متحمل مکانیزم های برخوردی یا غیر برخوردی شده و علاوه براین مدت زمانی در تمرین و مسابقه به این علت حضور نداشته و دوره ی درمان او توسط پزشکان و تیم فیزیوتراپی چه مقدار زمان برده تا از بازی ها دور بماند. طی بررسی کلی از مکانیزم ها اکثر آن ها از نوع غیر برخوردی (29%) و در اثر پر‌کاری بوجود آمده اند، بیشترین موضع آسیب در شانه (8/14%) که به علت تکنیک نامناسب (42%) در بازیکنان رخ داده است. میتوان با به کارگیری مدل چهار مرحله ای پیشگیری از آسیب های ون میشلن به خصوص برای کاهش و پیشگیری از آسیب ها در گروه ویژه به نتایج بهتری دسترسی پیدا کرد.