چالش‌های آموزش در ایران در دوران پساکرونا

در چند سال اخیر در حوزه وزارت آموزش و پرورش، علی‌رغم تاکید بر هوشمندسازی مدارس پیشرفت‌های چشمگیری در بسترسازی و ارائه آموزشهای‌ مجازی حاصل نشده بود با شیوع ویروس کرونا و به دنبال آن تعطیلی مراکز آموزشی، دست‌اندرکاران نظام آموزشی خود را موظف دیدند تا با استفاده از ابزارهای مختلف جریان آموزش را از طریق فضای مجازی دنبال کنند. اما به دلیل نبود زیرساخت‌ها و امکانات لازم چه در بحث طراحی و چه اجرا با چالش های جدی روبه رو شدند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف شناسایی چالش های آموزش در ایران انجام شد. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات، کتابخانه‌ای و متن‌کاوی است. در این پژوهش ادبیات و سوابق موضوع تحقیق با مراجعه به مقالات علمی‌پژوهشی و سایر مقالات منتشره مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. در مجموع بررسی‌های انجام شده می‌توان گفت که آموزش مجازی در ایران به دلیل آنکه تا قبل از بحران کرونا به صورت جدی دنبال نشده بود و زیرساخت‌های آن فراهم نبود، در طراحی و اجرا با چالش‌های اساسی روبه‌رو شده است که موفقیت آن را کمرنگ می‌کند. از سویی دیگر، بحران کرونا می‌تواند فرصتی برای شناسایی ضعف‌ها، کمبودها و نقص‌های زیرساختی در این زمینه و نمایان ساختن عدم توازن در توزیع زیرساخت‌های مورد نیاز در بخش اینترنت و شبکه‌های تلویزیونی به خصوص در مناطق دور از دسترس و محروم و شناسایی این کمبودها و تلاش در جهت بر طرف کردن آنها باشد.