اثربخشی آموزش گروهی به روش روایت درمانی بر امید به زندگی و بهبود کیفیت روابط زناشویی زوجین شهر اصفهان

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش گروهی به روش روایت درمانی بر امید به زندگی و بهبود کیفیت روابط زناشویی زوجین شهر اصفهان به مرحله اجرا در آمده است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه زوجینی که به کلینک های مشاوره خانواده در شهر اصفهان در سال 1399 می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 60 نفر از زوجین که به کلینک های مشاوره خانواده طی دوماه (فروردین و اردیبهشت) مراجعه کرده بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه ها روی زوجین در شهر اصفهان که برای شرکت در جلسات آموزش گروهی به روش روایت درمانی اعلام آمادگی کرده اند، اجرا شد که 40 نفر از زوجین که در پرسشنامه ها نمره کمتری داشتند به عنوان حجم نمونه انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزماش و کنترل گمارده شدند. بدین منظور از دو پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر (1991)، پرسشنامه کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (1995) استفاده گردید. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از گروه‌های آزمایش و کنترل از روش آماری آزمون تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش گروهی به روش روایت درمانی بر کیفیت روابط زناشویی و امید به زندگی زوجین شهر اصفهان تاثیر معناداری دارد.